Een vierkantjesontmoeting : een brief naar Clara vanuit ons kot
De verdiepingsgroep rond Franciscus en Clara kwam deze maand online samen 'in Gent'. Samen doken ze in het leven en de spiritualiteit van Clara. Een impressie van Brigitte Puissant!
Zo blij waren we elkaar te zien! In vierkantjes weliswaar maar toch in levende lijve, elk met een uniek decor achter zich: een boekenkast, een mystiek schilderij, een levensboomkapstok. Geert met zijn nieuwe corona-Sint-baard, coördineerde de praktische en technische kant. Wat een cadeau!
We deelden onze indrukken van deze verstilde tijd vol onzekerheden: Onze eenzaamheid, onze drang om van alles te doen en daar dan toch niet in lukken, de kans tot introspectie en therapie, de vrijheid van een lege agenda. We deelden de zorg om de angst van anderen, het moeten sterven zonder nabijheid, de akelige toestanden overal ter wereld, de noodzaak tot anders leven. Het inlevend luisteren mét lichaamstaal lukte maar voor de helft, en vaak moest ik-Brigitte, begeleider van de groep- vragen om te herhalen. Heel de tijd vroeg de communicatie extra inspanning en geduld, maar het lukte, dankzij elkaar.
Ik vroeg op voorhand aan de groep om passages aan te duiden uit het hoofdstuk ‘Clara’- uit het boek ‘Franciscus’ van Klaas Blijlevens- die een overeenkomst inhielden met onze huidige situatie in deze coronatijd. Clara woonde immers gedurende wel veertig jaar in een besloten gemeenschap. We wisselden één passage uit en gebruikten die inzichten om een brief te schrijven naar Clara. Het was grappig om elkaar op het scherm te zien schrijven, in stilte…
We deelden onze schrijfsels en telkens vielen me andere klemtonen op:
Dat we kunnen kiezen hoe we onze ‘kot-tijd’ invullen bijvoorbeeld: ‘Ik zie het als kans, als uitnodiging om af te kicken van rommel en ballast – letterlijk en figuurlijk. We kunnen kiezen in het omgaan met de stilte en rust, die we nu krijgen als gratis cadeau. Kies ik er voor om van de aangeboden uiterlijke rust de weg te gaan naar de innerlijke rust? Het uiterlijk lawaai, de drukke agenda is weg, maken wij ook de keuze om ons te spiegelen aan het Kruis van San Damiano : herstel mijn kerk? En wat betekent dit voor mij? Hoe kan ik daar vorm aan geven? Wat doen wij hier als individu, als koppel en gezin, als gemeenschap, met ‘in ons kot’? Toch niet gemakkelijk, vind ik. Geschenk en opgave tegelijkertijd’.
Dat de moederlijke zorg van Clara overeenkomt met die van onze zorgverleners vandaag:
Je toonde voortdurend die intense, moederlijke zorg voor anderen. Ik bewonder jou om zulke zelfverloochening want je gaf je ten volle voor de anderen zoals onze dokters en verplegers/ verpleegsters momenteel doen. Je bent voor mij een lichtend voorbeeld, een echte moeder, een rots in de branding!
Dat nederigheid een belangrijke waarde is in Clara’s spiritualiteit: ‘De ontzagwekkende kracht die de natuur zo eigen is, maakt me nederig. Ik hoop dat het menselijke ras zijn materiële behoeften en waardeschalen durft te herzien.’
Dat ommekeer in een beeld van Clara te vatten is: ‘De lege autosnelwegen, de lamgelegde vliegtuigen, de stoffige auto’s getuigen van onze ongebreidelde vrijheid. Gesloten rolluiken van winkels, lege drukke straten, galmende shoppingcentra , staan ons aan te gapen. Met open muil. Klaar om ons straks weer op te slokken? Stel dat u, Clara, nu zou verschijnen, op de E 40, in de Nieuwstraat, op Zaventem, frêle, mager, maar in volle Licht? We zouden het in één beeld onmiddellijk begrijpen: ons absurde leven tegenover onze eigenlijke roeping.’
Dat puur gebedsleven in gemeenschap zegenend is: Ikzelf zou niet zonder ontmoeting kunnen met mijn vrouw en zonen, met vrienden, engelen rondom. Hoe kan ik voor hen engel(bewaarder) zijn? Verbonden zonder gsm of skype? In gebed ga je Leven geven, met en voor Hem. Gemeenschap vormen zonder ijdelheid of rijkdom. Delen en ongetwijfeld zegening terugkrijgen. Elkaar zegenen door elkaar te aanvaarden, met normen en waarden bestuiven en in overstijgend geloof samenkomen.
Na elk voorleesmoment gaven we hier en daar, met hand opsteken een reactie. Een beaming, verdere duiding of verwondering. Het afscheid verliep erg kort, de verbinding liep af. We zwaaiden wat onhandig naar elkaar. Achteraf overviel me een warm gevoel. De eigen situatie verbinden met het aanspreken van Clara en dit delen met elkaar was als een gezamenlijk, gezegend gebed. Apart én verbonden.
Vanuit mijn kot in Gent,
Brigitte Puissant
Interesse voor deze verdiepingsgroep?
Neem contact op met [email protected]
www.franciscaansleven.be/gent.html