Wandelen en herbronnen in Cheneux

Wandelweekends van SPES in samenwerking met TAU.
 Cheneux is een klein dorpje, gelegen aan de Amblève dat deel uitmaakt van de gemeente Stoumont. Het is een prachtig wandelgebied. Dit wandelweekend is een gezamenlijk initiatief van SPES Forum - Spiritualiteit in Economie en Samenleving en TAU - franciscaanse spiritualiteit vandaag.

​De weekends starten doorgaans op vrijdagavond om 16u00 en eindigen op zondagnamiddag om 15u00. Tijdens het weekend wordt gefocust op een thema dat spiritueel wordt uitgediept.  Tijdens elke dagtocht is ook een meditatief moment voorzien en ’s avonds leggen we onze ervaringen bijeen.
We logeren in de pastorij van Cheneux (7 personen) en in een oude gerenoveerde hoeve (8 personen). Deelname is beperkt tot 15 personen.

Kostprijs voor het weekend: (indicatieve prijs - voor 2025 nog te bepalen)
140 euro per persoon voor koppels en voor singles die 1 kamer met twee aparte bedden willen delen;  160 euro voor singles met een eigen kamer.

Meer info? 
Voor meer info kan je terecht bij Luk Bouckaert (SPES) of  Wies Beckers (TAU).

Deelnames worden pas effectief door het bedrag te storten op de rekening van SPES-forum vzw - BE21 7350 1021 5603 met vermelding wandelweekend Cheneux. Het aantal is beperkt tot 15 deelnemers. Iedereen is welkom! 

Het organisatiecomité
Luk Bouckaert en Ingrid Verduyn (SPES) & Wies Beckers en An Bert (TAU)

Terugblik op het weekend "Op de Pelgrimsweg" (oktober 2024) 

Herbronningsweekend in Cheneux – een samenwerking tussen TAU en SPES
Langs de Via Arduinna verkenden we ism SPES-forum vzw eeuwenoude pelgrimswegen tijdens het stapweekend in Cheneux. We sprokkelden onderweg deze gedachten van deelnemers:
*De wandelweg is als het leven zelf: mist en stralende zon; hindernissen en effen wegen; soms heb je hulp nodig, soms geef je hulp.

*Wandelen in stilte is verbindend. Ook het gesprek en het uitwisselen onderweg is verbindend.

*Door de groep ben ik verder geraakt dan als ik alleen zou zijn.

*Het geluid van het kabbelend beekje klonk als een mantra en bracht me als vanzelf in een meditatie.

​*Samen Ubi Caritas zingen in de kapel van St. Remacle was een sterk moment van verbinding.

*Het ontwijken van de modder of het noodgedwongen ploeteren door de modder was een spiegeling van wat het leven soms kan zijn: door ‘aan te modderen’ kom je ook uit bij een eigen krachtbron. Je blijft staande, je wordt geholpen of anderen helpen jou er doorheen.

Terugblik op het weekend "Stenen die spreken" (MEI 2024)

Herbronningsweekend in Cheneux – een samenwerking tussen TAU en SPES
Een wat vreemde titel misschien, maar rotsen en spelonken waren voor Franciscus een uitgelezen plaats om zich terug te trekken in gebed.  Wie al meeging op de staptochten in Umbrië heeft zeker al mogen ervaren hoe indrukwekkend  die immense stenen (sasso spicco) zijn. Wie onder zo’n overhangende rots staat of een spelonk binnen gaat ervaart een oerkracht. Die oerkracht spiegelt je eigen kleinheid. En tegelijkertijd is er de waarheid van de geborgenheid. Het is de mens op zijn juiste plek.  Voor Franciscus was het niet anders. De eenzame plaatsen werden voor hem sacrale plekken. In die ‘sacro speco’ zag hij zichzelf gespiegeld: een  mindere-broeder in alle nederigheid voor God, zijn Rots, zijn Burcht, zijn veilige Vesting (psalm 18). Of zoals hij in zijn lofzang op de Allerhoogste dicht: ‘Gij zijt sterk, Gij zijt sterkte.’   
Indrukwekkende stenen vind je ook in België, namelijk in Wéris, waar een aantal megalieten en dolmen getuigen van een hoogstaande cultuur 4000 jaar geleden.  Een bezoek aan het museum toont een tijdslijn van de evolutie van de mens van prehistorie tot aan de ontwikkeling tot homo sapiens .
Andere stenen vinden we de dag nadien op onze wandeling naar de Amblève. Kleine rotsen, gedragen en aangevoerd door lagen ijs, liggen al eeuwen in de bedding van de rivier. Hoe verleg je een steen in de rivier?  Kijk ik naar het water dan merk ik dat het steeds onderweg is. Is de hindernis te groot, dan stroomt het er om heen. Het leert me wat. Ik die geneigd ben om elke hindernis aan te pakken, elk probleem op te lossen. Mijn inzicht als een bede: ‘Oh, laat me als het water stromen, nederig, als de hindernissen voor mij te groot zijn.’
Een tijdslijn in miljoenen jaren die mij haast doet duizelen als ik wil begrijpen wat mijn leven van 70 jaren daarin betekent. De kracht van water en stenen, de weidsheid van vergezichten en  wolkenvelden, het doet iets met een mens. Ik word ‘terug gebracht’ tot mijn nederige plek in het geheel, tot mijn ‘oorspronkelijke zijn’ waarin ik hier en nu betekenis mag en kan geven. En toch ervaar ik een stukje eeuwigheid.
En niettegenstaande al deze wat  filosofische beschouwingen zijn er de concrete ervaringen van het samen onderweg te zijn.  Wandelen in stilte, wachten op elkaar, elkaar leren kennen, het vuur aanblazen, samen een maaltijd bereiden, de kaart lezen, de weg kwijt zijn, elkaar over beekjes helpen, tot rust komen, fysieke grenzen respecteren, verwonderd zijn, groep vormen, foto’s maken, regen trotseren, zich heroriënteren, een verjaardag vieren, picknicken aan het water, bezinnen en vieren, thuiskomen bij jezelf en luisteren naar ‘stenen die spreken’…

Wies Beckers, 3-5 mei 2024
​Als stenen spreken
 
Een steen is een steen,
Zegt men, hard en alleen
Ruimtelijk ding
Zonder herinnering
 
Niet blij niet boos
Koel gedachteloos
En soi zonder doel
Zijn zonder gevoel
 
Maar ik, ik zoek een steen
Die uit een ster ontsproot
Mij wordt tot bondgenoot
Vuursteen van mijn hart
 
Hoeksteen van mijn huis
Grond waarop ik sta en ga
Horeb, Golgotha, La Verna
De rotsen van het kruis
 
Mijn God, ik zoek een steen
Geheugen oud, verweerd
Gestolde stilte, zwerfsteen
Echo van een woord weleer
 
Grafsteen. Ooit weggerold
Opdat we zien de lege holte
De dodelijke wonde  
Waaruit de Bron ontsprong
 
Luk 
​Geen wirwar maar ordening.
Geen duizeling maar inzicht.
Tijd en ruimte krijgen hier een andere dimensie. 
 
De oneindigheid wordt eeuwigheid. 
Eeuwigheid wordt mysterie.
Mysterie wordt relatie met wat me overstijgt.
 
Transcendentie wordt Immanentie.
 
En daar middenin sta ik.
Ik besta.
Schepsel ben ik.
 
Wandelende aarde ben ik, de levensadem ingeblazen.
Stroom ben ik, een levende Bron die mij bewoont.
Onderweg ben ik, vuur in mijn gebeente.
Boom ben ik. Geworteld in de aarde, reikend naar de hemel. 

Wies