"Naar het huis van Spadalunga en de wolf van Gubbio!"
Een dag uit de derde editie van de gezinsvakantie in de voetsporen van Franciscus van Assisi
De derde editie van de Franciscaanse gezinsvakantie zit erop. Een Assisi-ervaring van zon en pijpestelen, pittige klims, prachtige bloemenweiden, diepgaande en verrassende uitwisselingen, dans, zang, stilte, ontroering,... en dat met gezinnen, een geëngageerd team van begeleiders en kookploeg op een feestelijke camping met vlaggetjes, een kleurrijke speeltent, een stil holletje, de kook- en zithoek en… de dagelijkse poppenkast.
|
Hieronder volgt een sfeerbeeld op de uitstap naar Gubbio met de bus: ‘Het is grijs en het is buiten’ , zegt A.. ‘De baan van de weg!’ roept V., ‘de stenen’ of ….. ‘de electriciteitspalen’ schreeuwt papa. ‘JAAAAAAAAAAAAAA! Dat is juist!’ Een leuk spelletje op de bus naar Gubbio, een uur onderweg, de derde dag van onze gezinsvakantie. Het was diezelfde weg die Franciscus aflegde, toen hij zijn kleren en zijn bezittingen aan zijn vader had teruggegeven. Hij deed dit voor het aanzien van iedereen en plechtig verkondigde hij dat zijn echte vader vanaf dan zijn Vader in de hemel zou zijn. |
Franciscus was toen helemaal door de bossen naar Gubbio gekomen. Wij één uur met de bus, maar hij wel dagen onderweg. Rovers hadden hem overvallen en in een put gegooid. Hij kwam dus berooid toe bij zijn vriend Spadalunga (vertaald: Lang Zwaard) die in Gubbio woonde. Deze was ook zoon van een rijke lakenkoopman zoals de vader van Franciscus. Spadalunga wou hem kleren geven. Franciscus koos echter tussen alle rijkelijke gewaden een arm boetekleed om vanaf dan aan te trekken.
De kinderen luisterden gespannen naar dit verhaal in de bewuste kerk met de nog zichtbare deur van Spandalunga’s huis. En zoals Franciscus kregen de kinderen daar ook een boetekleed… Stel je voor! Boetekleden in alle maten voor klein en groot!
J. (12 jaar) vertelde dat het zo los, zo vrij voelde, dat kleed. A. (zeven jaar) fluisterde dat hij zo het vertrouwen voelde in hem van Jezus en Franciscus en W. (elf jaar) voelde zich een mannelijke non! 😊
De kinderen luisterden gespannen naar dit verhaal in de bewuste kerk met de nog zichtbare deur van Spandalunga’s huis. En zoals Franciscus kregen de kinderen daar ook een boetekleed… Stel je voor! Boetekleden in alle maten voor klein en groot!
J. (12 jaar) vertelde dat het zo los, zo vrij voelde, dat kleed. A. (zeven jaar) fluisterde dat hij zo het vertrouwen voelde in hem van Jezus en Franciscus en W. (elf jaar) voelde zich een mannelijke non! 😊
Daarna konden we niet anders dan verder naar de hemel reiken: met de adembenemende kabelbaan klommen we hoog de berg op! Wat een avontuur!
En ginder op een pleintje, onder een rustige boom aan de kerk van San Ubaldo, aten we onze picknick. Er waaide een windje en het was dus niet te warm… er heerste zo een rustige gezelligheid… In zo’n sfeer het verhaal van de wolf van Gubbio vertellen voor de kinderen en jongeren, op de trap van de kerk, was zo dankbaar. Spannend hoe Franciscus de wolf tegemoet ging terwijl alle stadsbewoners van ver toekeken. En het eindigde zo ontroerend: de vrede tussen de stadsbewoners van Gubbio en de verschrikkelijke wolf dankzij de vredevolle tussenkomst van Franciscus. ‘En is dat allemaal waar?’, vragen de kinderen vanaf tien jaar zich af? Wel, ze hebben op de begraafplaats van deze stad een graf gevonden met het skelet van een wolf. Op een schilderij zie je Franciscus met een wolf aan de leiband en een wijk in de stad wordt nog steeds de wolfswijk genoemd. Dat vertelde ons André Janssen, minderbroeder, franciscanoloog , auteur en zalige spirituele begeleider op onze reis. |
|
Franciscus en Clara lieten een beeldrijke erfenis na. We mochten hun ontwapenende eenvoud, hun menselijk én goddelijk verhaal van 800 jaar geleden beleven op hun eigenste plek. En dat was groots en indrukwekkend. De verhalen, de beelden en fresco’s kwamen tot leven door de verhalen die we hoorden en alle uitleg, drama en expressie die het team aan de groep bracht. Er was veel interesse bij de kinderen en jongeren. Ook ‘stoere’ en beweeglijke kinderen konden in de stilte ‘wonen’, in de grotten van de Monte Subasio waar Franciscus zich terugtrok, aan zijn graf of een gewone bidplek. We beleefden een verbondenheid die ons samenzijn oversteeg en ons allen ontroerde.
Franciscus en Clara waren er helemaal bij! Brigitte Puissant |
getuigenissen van deelnemers
"Zo spannend...", sprak een jongentje nerveus tegen zijn mama. De verhalenzoektocht de eerste dag doorheen Assisi trok de gezinnen meteen in het leven van Franciscus. Samen stapten we letterlijk en figuurlijk in de voetsporen van Franciscus. We delen met jou enkele korte getuigenissen van ouders.
Als mama alleen wou ik wel eens tijd maken voor een combinatie van verdieping en ontspanning op vakantie. Een combinatie die heel moeilijk te vinden is. Maar ik vind dit zo belangrijk. Daarom waagden Raphaël en ik de sprong. Het werd een zàlige belevenis.
Ik was meteen enthousiast! Het buiten leven op de camping, het gezinsgebeuren, de franciscaanse spiritualiteit als kern, het meereizende kinderanimatie team, de enkele stap- en verdiepingsdagen voor de ouders, de steeds gelegde link op kinderniveau van de inhoud. Dat laatste opende telkens een communicatie tussen jezelf als ouder en jouw kind. Dat had ik nog nergens eerder ervaren. In die fantastische dagen werden onze verwachtingen meer dan ingevuld. Vanuit onze ervaringen, absoluut een top belevenis op meerdere niveau's.
Isabelle en Raphaël
Een heel familieberaad ging er aan vooraf om te beslissen of we zouden meegaan of niet. Maar we hebben het ons niet beklaagd... Het werd een ongelooflijke ervaring. We lieten ons overspoelen door de warme contacten en deugddoende momenten. Het deed deugd om de kinderen te zien genieten van Assisi en de mensen die we er ontmoetten. Ons gezin is zoveel jaren geleden ontstaan in Assisi en we kregen tijdens de zomer van 2019 kracht om de ingeslagen weg verder te zetten.
Thomas, Begga, Aaron, Ruth en Jesse
Op het vlak van geloof zijn wij beiden thuis verschillend opgegroeid: bij één van ons kwam dit bijna nooit aan bod, bij de ander maakte het wel deel uit van de opvoeding. In ons gezin vandaag heeft geloof niet echt een speciale plaats. Maar door onze jaren in de jeugdbeweging hadden we daarvoor wel een bepaalde openheid. Toen we de website over deze vakantie lazen waren we geprikkeld en nieuwsgierig: gaan kamperen met een groep onbekende gezinnen, wandelingen maken terwijl de kids spelen met kameraadjes, tijd maken voor momenten van bezinning en geloof, wat zou dat allemaal geven? Wel, het werd voor ons een unieke en fantastische ervaring! De kinderen voelden zich direct thuis, speelden heel wat af met vriendjes & begeleiders en vonden het helemaal niet erg wanneer ouders eens gingen stappen. Zelf hebben wij heel erg genoten van het wandelen in de natuur, de prachtige landschappen, de gesprekken onderweg. Er werden verhalen verteld over Franciscus, we spraken over de thema's die daarin aan bod kwamen en wat deze voor ons persoonlijk betekenen. Het groepsleven op de camping bleek heel aangenaam: lekker eten, gezellig bijpraten, poppenkast kijken, samen zingen. Voor ons was er ook een goed evenwicht tussen activiteiten met de groep en momenten dat je eens met je eigen gezin een uitstap kon maken of rustig op de camping kon blijven voor een siëste. Het feit dat we binnen ons gezin niet dagdagelijks met geloof bezig zijn, vormde geen belemmering. Wij vonden het eerder een verrijking om de Franciscaanse geloofsbeleving te leren kennen en dit binnen deze vakantie ook actief te beleven. Ook na de reis denken we nog vaak aan alles terug. Kortom, wij vonden dit een echte aanrader!
R.
Het leven vliegt soms echt gewoon voorbij en onze kinderen beginnen ouder te worden. Onze oudste wilde nog nét mee op vakantie en het leek ons nu of nooit om samen eens een speciale vakantie te maken. Het werd voor ons... de mooiste vakantie ooit! We hadden niet durven vermoeden dat deze vorm van vakantie zoveel bundelde van wat wij als gezin echt belangrijk vinden. Wat mij een gelukkig mens maakte was de warme, hartelijke verbondenheid met de andere gezinnen. Kinderen met heel verschillende leeftijden waarbij de grotere de kleintjes op sleeptouw namen. Waarbij ouders een oogje in ’t zeil hielden ook over andermans kinderen.
Wij kregen een vakantie waarbij zingeving ook een duidelijke plaats kreeg. De deelmomenten tijdens wandelingen tussen de volwassenen, de roeping/visie van Fransiscus die doorgetrokken werd in een sobere manier van leven, eten, spelen. Onze (inderdaad grotere) kinderen werden hiervoor ‘wakker’, nieuwsgierig, ze reflecteerden over zichzelf, over hun verlangens en over mogelijkheden om eenvoudiger te leven. Wij voelden op deze vakantie voor het eerste hoeveel vrijer we ons voelen wanneer we durven te ‘consuminderen’, hoeveel minder kopzorgen we hebben als we minder willen. Eenvoud werd een cadeautje in plaats van een opgelegd regime. Wij vonden elkaar, we vonden een warme vriendengroep, we vonden cultuur, we vonden zingeving, en heel veel krekels… wat wilt een mens meer? 😊
Herlinde
Ik was meteen enthousiast! Het buiten leven op de camping, het gezinsgebeuren, de franciscaanse spiritualiteit als kern, het meereizende kinderanimatie team, de enkele stap- en verdiepingsdagen voor de ouders, de steeds gelegde link op kinderniveau van de inhoud. Dat laatste opende telkens een communicatie tussen jezelf als ouder en jouw kind. Dat had ik nog nergens eerder ervaren. In die fantastische dagen werden onze verwachtingen meer dan ingevuld. Vanuit onze ervaringen, absoluut een top belevenis op meerdere niveau's.
Isabelle en Raphaël
Een heel familieberaad ging er aan vooraf om te beslissen of we zouden meegaan of niet. Maar we hebben het ons niet beklaagd... Het werd een ongelooflijke ervaring. We lieten ons overspoelen door de warme contacten en deugddoende momenten. Het deed deugd om de kinderen te zien genieten van Assisi en de mensen die we er ontmoetten. Ons gezin is zoveel jaren geleden ontstaan in Assisi en we kregen tijdens de zomer van 2019 kracht om de ingeslagen weg verder te zetten.
Thomas, Begga, Aaron, Ruth en Jesse
Op het vlak van geloof zijn wij beiden thuis verschillend opgegroeid: bij één van ons kwam dit bijna nooit aan bod, bij de ander maakte het wel deel uit van de opvoeding. In ons gezin vandaag heeft geloof niet echt een speciale plaats. Maar door onze jaren in de jeugdbeweging hadden we daarvoor wel een bepaalde openheid. Toen we de website over deze vakantie lazen waren we geprikkeld en nieuwsgierig: gaan kamperen met een groep onbekende gezinnen, wandelingen maken terwijl de kids spelen met kameraadjes, tijd maken voor momenten van bezinning en geloof, wat zou dat allemaal geven? Wel, het werd voor ons een unieke en fantastische ervaring! De kinderen voelden zich direct thuis, speelden heel wat af met vriendjes & begeleiders en vonden het helemaal niet erg wanneer ouders eens gingen stappen. Zelf hebben wij heel erg genoten van het wandelen in de natuur, de prachtige landschappen, de gesprekken onderweg. Er werden verhalen verteld over Franciscus, we spraken over de thema's die daarin aan bod kwamen en wat deze voor ons persoonlijk betekenen. Het groepsleven op de camping bleek heel aangenaam: lekker eten, gezellig bijpraten, poppenkast kijken, samen zingen. Voor ons was er ook een goed evenwicht tussen activiteiten met de groep en momenten dat je eens met je eigen gezin een uitstap kon maken of rustig op de camping kon blijven voor een siëste. Het feit dat we binnen ons gezin niet dagdagelijks met geloof bezig zijn, vormde geen belemmering. Wij vonden het eerder een verrijking om de Franciscaanse geloofsbeleving te leren kennen en dit binnen deze vakantie ook actief te beleven. Ook na de reis denken we nog vaak aan alles terug. Kortom, wij vonden dit een echte aanrader!
R.
Het leven vliegt soms echt gewoon voorbij en onze kinderen beginnen ouder te worden. Onze oudste wilde nog nét mee op vakantie en het leek ons nu of nooit om samen eens een speciale vakantie te maken. Het werd voor ons... de mooiste vakantie ooit! We hadden niet durven vermoeden dat deze vorm van vakantie zoveel bundelde van wat wij als gezin echt belangrijk vinden. Wat mij een gelukkig mens maakte was de warme, hartelijke verbondenheid met de andere gezinnen. Kinderen met heel verschillende leeftijden waarbij de grotere de kleintjes op sleeptouw namen. Waarbij ouders een oogje in ’t zeil hielden ook over andermans kinderen.
Wij kregen een vakantie waarbij zingeving ook een duidelijke plaats kreeg. De deelmomenten tijdens wandelingen tussen de volwassenen, de roeping/visie van Fransiscus die doorgetrokken werd in een sobere manier van leven, eten, spelen. Onze (inderdaad grotere) kinderen werden hiervoor ‘wakker’, nieuwsgierig, ze reflecteerden over zichzelf, over hun verlangens en over mogelijkheden om eenvoudiger te leven. Wij voelden op deze vakantie voor het eerste hoeveel vrijer we ons voelen wanneer we durven te ‘consuminderen’, hoeveel minder kopzorgen we hebben als we minder willen. Eenvoud werd een cadeautje in plaats van een opgelegd regime. Wij vonden elkaar, we vonden een warme vriendengroep, we vonden cultuur, we vonden zingeving, en heel veel krekels… wat wilt een mens meer? 😊
Herlinde
volgende editie zomer 2021
Het doet naar meer verlangen. Volgend jaar 2020 organiseren we de derde Franciscaanse Gezinsdag. En in juli 2021 trekken we met een nieuwe groep gezinnen naar Assisi voor een vierde editie van onze gezinsvakantie. Interesse? Meer info? Kijk hier! Een ervaring om nooit te vergeten!