Sint Jansvuur
Sint jansviering rond een vuur in de natuur

Op zaterdag 24 juni nodigen we je uit om samen met ons het Sint Jansvuur te vieren in Ranst. Hieronder vind je wat extra tekst en uitleg bij de achtergrond en het opzet van de viering zelf: 

We beleven de tijd als lineair terwijl hij vooral circulair is. De christelijke gebedsroosters zijn grotendeels gestoeld op de cycli van etmalen en seizoenen. Het feest van Sint Jan deelt in die traditie; enerzijds omwille van de figuur van Johannes de Doper, anderzijds omwille van het tijdstip in het jaar.

Johannes is dé Bijbelse overgangsfiguur van oud naar nieuw.  Hij is een profeet die de overgang maakt van het oude naar het nieuwe verbond.  Het oude verbond is het verbond dat God op verschillende manieren en door verschillende figuren en gebeurtenissen sloot met zijn volk.  Het nieuwe verbond is Jezus die zich als goddelijke zoon en als menselijke broer met ons verbindt, en zich in de Geest met ons blíjft verbinden. Die overgang van oud naar nieuw voltrok zich in de geschiedenis niet één keer, maar is een permanent gebeuren waarin wij meegesleurd worden.  Het feest van Johannes de Doper is één van de oudste feesten in de christelijke kerken. De profeet is een menselijke figuur die in contact staat met het goddelijke en die ons enerzijds oproept om ons tot het goddelijke te keren; en anderzijds bemoedigt hij ons stelt hij ons gerust dat we reeds deelgenoot zijn van het goddelijke.  Hij roept ons op om ons te richten naar Gods weg. En hij belooft dat God zich over ons zal blijven ontfermen.  Niet één of vijf en zes keer, maar telkens en telkens weer opnieuw.  

Het andere bijzondere gegeven van het Sint-Jansfeest is het tijdstip in het jaar. Ooit vierden de Kelten op dit moment de zomerzonnewende.  De zon was symbool voor Gods oog.  Zij stelden het goddelijke als een cirkel voor: rond als de zon en zonder begin en zonder einde, als een cyclische beweging. De Kelten stonden heel dicht bij de natuur en veel elementen uit hun traditie zijn in de christelijke liturgie opgenomen.  De opgaande zon werd symbool voor Christus’ verrijzenis.  De rijzende zon is ook symbool van ons eigen herrijzen. 
 
In deze viering willen wij de belofte van de profeet linken aan de cyclus van de natuur, de seizoenen en ons eigen leven.  
Met deze zonnewende begint de zomer.  De vijftig tinten groen van de lente hebben plaats gemaakt voor het diepe groen van de zomer.  We hebben onze laatste asperges gegeten en de rabarberstokken gaan we nu niet meer plukken. De vogels hebben hun eieren uitgebroed en alle levende wezens zijn nu druk doende met het vergaren en winnen van voedsel.  
Pasen en Pinksteren -de grote lentefeesten maar toch vooral Verrijzenisfeesten- zijn goed en wel achter de rug en we staan volop in het leven, in onze jonge volwassenheid.   ​

De viering is gebaseerd op deze twee gedachten.  

​We beluisteren eerst enkele lezingen over profeten.  De eerste lezing komt uit de profeet Jeremia.  God roept Jeremia op om te gaan verkondigen. Jeremia probeert de boot af te houden. Hij heeft geen goesting.  Hij voelt zich nog veel te jong.  Daarna het verhaal (in twee delen) van de geboorte van Johannes de Doper. Merk vooral de leeftijd van zijn ouders op.  Twee oude mensen die al lang geen kinderen meer kunnen krijgen.  Na Gods belofte zal Elisabeth toch zwanger worden.  Als dat geen terugkerende cyclus is?
Tussen de lezingen zijn er enkele stilte-momenten.  De stilte is even belangrijk dan de lezingen en de uitgesproken gebeden.  Daarom zijn de gebeden in deze viering beperkt.  We laten de stilte en de omgevingsgeluiden voor ons bidden. 

Het tweede deel van de viering is de zegening van en de zegening door het vuur. Een dubbele beweging.  We zegenen als gemeenschap het vuur door er eerst langzaam, daarna snel omheen te stappen.   Onze verbinding met de aarde zegent het vuur.
In een tweede beweging laten wij ons door het vuur zegenen. We spreken uit voor wie of wat ik door het vuur wil gaan. Het vuur zal onze wensen en intenties verteren en ons fysiek zegenen. Als straks de dageraad komt zal het vuur nog steeds nagloeien. De rijzende zon, symbool voor Christus’ verrijzen en onze herrijzenis zal die gloed bestendigen."