En plots werd het stil!
LOCKDOWN EN DE KAPUCIJNEN IN ANTWERPEN
Zoals elders, ook bij ons
Op vrijdagavond 13 maart 2020 was er in onze kloosterkerk naar goede gewoonte de wekelijkse aanbidding. Toen beseften we al dat dit samenzijn voor een tijdje zou worden opgeschort. Op zaterdag 14 maart 2020, om klokslag middernacht, moest ook de horeca haar deuren sluiten. Sommige cafés of bars hadden klanten opgeroepen om de laatste biervaten te komen leegdrinken en dat tot ergernis van de burgerlijke autoriteiten. Zeer weinig mensen realiseerden zich de draagkracht van een ‘lockdown light’. Op zaterdagmorgen 14 maart 2020 viel er in onze straten op een enkeling na geen mens meer te bespeuren. Het deed me spontaan denken aan ‘Ville mort’ in Congo en dezelfde onrust overviel me…’Je weet nooit wat er kan gebeuren’, afwachten dus.
‘Corona’ zie je niet, maar is er wel: lege straten in Antwerpen en mensen bij voedingswinkels. Zelf bracht ik snel nog wat eten naar mijn 84-jarige tante die alleen woont, naast de kathedraal van Antwerpen. ‘Social distancing’’ en (hand) hygiëne zijn niet meer te omzeilen. Handdoeken werden vervangen door papieren handdoekjes. Mondmaskers en de handgels werden aangekocht. Broeder Jan ontsmet elke dag de klinken van de voor- en achterdeuren.
En plots werd het stil!
De kerk mocht niet meer open. Meer dan 900 tot 1000 kerkbezoekers per weekend bleven op hun honger zitten. Alleen enkele stoelen in de kerk voor maximum vijf mensen. Onze kokkin doet alleen de was en strijk. De poetsdienst gaf het na de eerste week ook op en bleef thuis. Wij hebben nu de taken onderling verdeeld. We toveren elke dag een ander gerecht uit de wereldkeuken: van Poolse specialiteiten tot pittige Pakistaanse of Indische gerechten en zelfs de Congolese keuken blijft ons allemaal verbazen. Broeder Jan krijgt concurrentie en is met onze Belgische keuken een zeldzaamheid geworden. De tuinman van Pax Christi komt op zijn eentje enkele dagen per week het grasperk verzorgen. Onze tuin ligt er mooi en rustig bij! Fluitende vogels geven gratis concert.
Alle geplande vergaderingen van Pax Christi, Amandus en van de Kapucijnen gebeuren nu langs computer. Ook het schipperskwartier moest alle deuren sluiten. Gelukkig vonden heel wat kwetsbare mensen zonder inkomen de weg naar het onthaal van de St. Antoniusparochie waar broeder Marcin pastoor is. Wij brengen elke week een 50 tot 60-tal broden. We beseffen dat het een kleine druppel is , maar met meerdere druppels koelen we een hete plaat. Teleonthaal deed een keertje beroep op ons om een oude vrouw eten te brengen.
Een nieuwe ervaring van leven
Wij vervelen ons niet. Dit is onze dagorde: morgengebed om 6u45, mis om 7u30 (zonder mensen van buiten), daarna ontbijten. ’s Avonds avondgebed om 17u45, daarna eten samen om 18u30. Aan tafel gaan de gespreken meestal over de genomen maatregelen en meningen zijn soms zeer verdeeld.
Iedere broeder gaat op zijn eigen manier om met de corona. Er heerst geen panieksfeer. Onze buitenlandse broeders uit Polen, Congo, India en Pakistan houden nauw contact met het thuisfront en ze zijn net als wij- de Belgische broeders- uiteraard ook bekommerd om hun familie en vrienden.
In onze gebedsruimte hebben wij op zondagmorgen om 8u één Nederlandse eucharistieviering, om 11u een Poolse en om 14u een Pakistaanse – Urdu mis. Alles wordt in het werk gesteld om die vieringen online uit te zenden en hierin groeien we week na week. Een grote verandering is dat we nu op zondagmiddag en zondagavond samen kunnen eten. Een paar barbecuemomenten bracht de groep samen en iedereen stak de handen uit de mouwen! Voor herhaling vatbaar was de teneur!
Het feest van Pasen was ook bij ons een erg ongewoon paasfeest zonder klokkengeluid en zonder meevierende mensen. De gewoonte om met Pasen de kerk te tooien met mooie bloemen en een prachtige paaskaars werd behouden en zo hadden we ook het blije en vreugdevolle gevoel van de Verrezen Heer. Het was een fijne en vooral unieke ervaring om nu op het feest van Pasen met z’n allen ’s middags samen aan tafel te kunnen eten in een gezellige, broederlijke sfeer.
Onze twee broeders studenten, Ivan en Benoit, krijgen nu online les en zijn dus altijd thuis. Broeder Marcin werkt naarstig aan zijn thesis die begin mei de deadline kent. Ook broeder Adeel, die in de kathedraal medewerkend priester is, onderhoudt zijn contacten via skype of andere sociale media. Vanuit verschillende initiatieven wordt er in het bisdom geprobeerd om contact te houden met gezinnen, ouderen en eenzamen. Onze broeders Rafal en Marcin proberen met de mensen uit hun werkveld contact te houden via skype en/of zoommeetings.
Een keer per week kwamen de broeders Kamiel en Stan, die in St. Camillius wonen, op bezoek in onze gemeenschap. Sinds de lockdown houden we telefonisch contact. Toen broeder Kamiel op 29 maart jarig was, gaven we pralines af voor hem en het personeel. Via een glazen deur konden we met elkaar wat spreken en ook nu proberen we via de telefoon een goed contact te onderhouden.
Maar dat viel niet stil!
De vele dokters, verpleegkundigen en verzorgenden die ik ken werken zich dag na dag uit de naad om toch enig soelaas te brengen aan wie ziek of bejaard zijn. Zelf heb ik ook heel veel bewondering en respect voor de gardiaan en het personeel van ons klooster in Herentals. Ze proberen met het wegvallen van de poetshulp nu ook nog een tandje bij te steken om het huis netjes te houden.
De solidariteit van mensen krijgt nu duidelijker vorm. Onze apotheker Tim van de St. Jacobsmarkt maakt goede handgels en zoekt naar de beste handschoenen voor het verpleegpersoneel in Herentals. Mond- en spatmaskers heeft hij ook al gevonden voor ons. Het is hartverwarmend te zien hoe hij en zijn equipe altijd bereid zijn om mensen met woord en daad bij te staan.
Wat niet mag stilvallen is:
Dankbaarheid voor al het verzorgende personeel om hun doorzettingsvermogen en edelmoedige inzet. Dankbaarheid om wat we hebben! Onze gemeenschap, een (t)huis waar we even op onszelf kunnen terugvallen. Dankbaarheid voor de tuin in volle pracht, de frisse lucht en de heldere hemel. Dankbaarheid voor het broeder zijn voor de zorg en aandacht voor elkaar en onze naasten.
Wat zeker levend moet blijven is:
Hoop dat het beter wordt en we het virus onder controle krijgen.
Hoop dat we iets leren uit deze wereldwijde crisis.
Hoop dat het vertrouwen in onszelf mag blijven.
Hoop dat God ons draagt in deze moeilijke tijd.
Laten we vooral voor elkaar bidden dat hoop en dankbaarheid onze gids mag zijn in het begin van een nieuw, nog onbekend maar misschien wel een levengevend tijdperk!
Het ga jullie goed!
Br. Luc Vansina, o.f.m. Cap
Het uitgebreide verslag lees je in de pdf hieronder!
Op vrijdagavond 13 maart 2020 was er in onze kloosterkerk naar goede gewoonte de wekelijkse aanbidding. Toen beseften we al dat dit samenzijn voor een tijdje zou worden opgeschort. Op zaterdag 14 maart 2020, om klokslag middernacht, moest ook de horeca haar deuren sluiten. Sommige cafés of bars hadden klanten opgeroepen om de laatste biervaten te komen leegdrinken en dat tot ergernis van de burgerlijke autoriteiten. Zeer weinig mensen realiseerden zich de draagkracht van een ‘lockdown light’. Op zaterdagmorgen 14 maart 2020 viel er in onze straten op een enkeling na geen mens meer te bespeuren. Het deed me spontaan denken aan ‘Ville mort’ in Congo en dezelfde onrust overviel me…’Je weet nooit wat er kan gebeuren’, afwachten dus.
‘Corona’ zie je niet, maar is er wel: lege straten in Antwerpen en mensen bij voedingswinkels. Zelf bracht ik snel nog wat eten naar mijn 84-jarige tante die alleen woont, naast de kathedraal van Antwerpen. ‘Social distancing’’ en (hand) hygiëne zijn niet meer te omzeilen. Handdoeken werden vervangen door papieren handdoekjes. Mondmaskers en de handgels werden aangekocht. Broeder Jan ontsmet elke dag de klinken van de voor- en achterdeuren.
En plots werd het stil!
De kerk mocht niet meer open. Meer dan 900 tot 1000 kerkbezoekers per weekend bleven op hun honger zitten. Alleen enkele stoelen in de kerk voor maximum vijf mensen. Onze kokkin doet alleen de was en strijk. De poetsdienst gaf het na de eerste week ook op en bleef thuis. Wij hebben nu de taken onderling verdeeld. We toveren elke dag een ander gerecht uit de wereldkeuken: van Poolse specialiteiten tot pittige Pakistaanse of Indische gerechten en zelfs de Congolese keuken blijft ons allemaal verbazen. Broeder Jan krijgt concurrentie en is met onze Belgische keuken een zeldzaamheid geworden. De tuinman van Pax Christi komt op zijn eentje enkele dagen per week het grasperk verzorgen. Onze tuin ligt er mooi en rustig bij! Fluitende vogels geven gratis concert.
Alle geplande vergaderingen van Pax Christi, Amandus en van de Kapucijnen gebeuren nu langs computer. Ook het schipperskwartier moest alle deuren sluiten. Gelukkig vonden heel wat kwetsbare mensen zonder inkomen de weg naar het onthaal van de St. Antoniusparochie waar broeder Marcin pastoor is. Wij brengen elke week een 50 tot 60-tal broden. We beseffen dat het een kleine druppel is , maar met meerdere druppels koelen we een hete plaat. Teleonthaal deed een keertje beroep op ons om een oude vrouw eten te brengen.
Een nieuwe ervaring van leven
Wij vervelen ons niet. Dit is onze dagorde: morgengebed om 6u45, mis om 7u30 (zonder mensen van buiten), daarna ontbijten. ’s Avonds avondgebed om 17u45, daarna eten samen om 18u30. Aan tafel gaan de gespreken meestal over de genomen maatregelen en meningen zijn soms zeer verdeeld.
Iedere broeder gaat op zijn eigen manier om met de corona. Er heerst geen panieksfeer. Onze buitenlandse broeders uit Polen, Congo, India en Pakistan houden nauw contact met het thuisfront en ze zijn net als wij- de Belgische broeders- uiteraard ook bekommerd om hun familie en vrienden.
In onze gebedsruimte hebben wij op zondagmorgen om 8u één Nederlandse eucharistieviering, om 11u een Poolse en om 14u een Pakistaanse – Urdu mis. Alles wordt in het werk gesteld om die vieringen online uit te zenden en hierin groeien we week na week. Een grote verandering is dat we nu op zondagmiddag en zondagavond samen kunnen eten. Een paar barbecuemomenten bracht de groep samen en iedereen stak de handen uit de mouwen! Voor herhaling vatbaar was de teneur!
Het feest van Pasen was ook bij ons een erg ongewoon paasfeest zonder klokkengeluid en zonder meevierende mensen. De gewoonte om met Pasen de kerk te tooien met mooie bloemen en een prachtige paaskaars werd behouden en zo hadden we ook het blije en vreugdevolle gevoel van de Verrezen Heer. Het was een fijne en vooral unieke ervaring om nu op het feest van Pasen met z’n allen ’s middags samen aan tafel te kunnen eten in een gezellige, broederlijke sfeer.
Onze twee broeders studenten, Ivan en Benoit, krijgen nu online les en zijn dus altijd thuis. Broeder Marcin werkt naarstig aan zijn thesis die begin mei de deadline kent. Ook broeder Adeel, die in de kathedraal medewerkend priester is, onderhoudt zijn contacten via skype of andere sociale media. Vanuit verschillende initiatieven wordt er in het bisdom geprobeerd om contact te houden met gezinnen, ouderen en eenzamen. Onze broeders Rafal en Marcin proberen met de mensen uit hun werkveld contact te houden via skype en/of zoommeetings.
Een keer per week kwamen de broeders Kamiel en Stan, die in St. Camillius wonen, op bezoek in onze gemeenschap. Sinds de lockdown houden we telefonisch contact. Toen broeder Kamiel op 29 maart jarig was, gaven we pralines af voor hem en het personeel. Via een glazen deur konden we met elkaar wat spreken en ook nu proberen we via de telefoon een goed contact te onderhouden.
Maar dat viel niet stil!
De vele dokters, verpleegkundigen en verzorgenden die ik ken werken zich dag na dag uit de naad om toch enig soelaas te brengen aan wie ziek of bejaard zijn. Zelf heb ik ook heel veel bewondering en respect voor de gardiaan en het personeel van ons klooster in Herentals. Ze proberen met het wegvallen van de poetshulp nu ook nog een tandje bij te steken om het huis netjes te houden.
De solidariteit van mensen krijgt nu duidelijker vorm. Onze apotheker Tim van de St. Jacobsmarkt maakt goede handgels en zoekt naar de beste handschoenen voor het verpleegpersoneel in Herentals. Mond- en spatmaskers heeft hij ook al gevonden voor ons. Het is hartverwarmend te zien hoe hij en zijn equipe altijd bereid zijn om mensen met woord en daad bij te staan.
Wat niet mag stilvallen is:
Dankbaarheid voor al het verzorgende personeel om hun doorzettingsvermogen en edelmoedige inzet. Dankbaarheid om wat we hebben! Onze gemeenschap, een (t)huis waar we even op onszelf kunnen terugvallen. Dankbaarheid voor de tuin in volle pracht, de frisse lucht en de heldere hemel. Dankbaarheid voor het broeder zijn voor de zorg en aandacht voor elkaar en onze naasten.
Wat zeker levend moet blijven is:
Hoop dat het beter wordt en we het virus onder controle krijgen.
Hoop dat we iets leren uit deze wereldwijde crisis.
Hoop dat het vertrouwen in onszelf mag blijven.
Hoop dat God ons draagt in deze moeilijke tijd.
Laten we vooral voor elkaar bidden dat hoop en dankbaarheid onze gids mag zijn in het begin van een nieuw, nog onbekend maar misschien wel een levengevend tijdperk!
Het ga jullie goed!
Br. Luc Vansina, o.f.m. Cap
Het uitgebreide verslag lees je in de pdf hieronder!
| antwerpen_klooster_1_mei_2020.pdf |
