Als soberheid bevrijdend werkt
op gezinsvakantie met TAU
Het was ‘derde keer, goede keer’ voor Herlinde Aerts en haar gezin. In juli 2019 trok ze samen met haar man Frank en hun drie kinderen naar Assisi voor de gezinsvakantie van TAU. De twee eerste edities moesten ze laten passeren, maar de derde keer zat het goed. En ze hebben het zich niet beklaagd!
Herlinde, kan je jezelf en jouw familie eens voorstellen?
Zeker. Mijn man Frank is leerkracht in het 5de en 6de jaar technisch onderwijs. Samen hebben we drie kinderen, Lune (19), Roosje (17) en Wonne (14). Twee jaar geleden waren ze dus 17, 15 en 12 jaar. Ikzelf ben zelfstandige, ik heb een praktijk in Mental Coaching.
Mijn man leerde ik kennen via de CM, waar we beiden christelijke animator waren. We delen een interesse voor zingeving. Met de Missionarissen van het Heilig Hart gingen we op zingevingsweekend of op trektocht, en we waren beiden aangesloten bij Marriage Encounter. Na ons huwelijk gaven we zelf ook weekends aan verloofden rond communicatie en koppelvorming.
Hoe ik in de mailinglijst van TAU terecht kwam, weet ik niet, maar ik ontving een email met het aanbod van de gezinsvakantie. Het idee iets met onze kinderen te doen waarin zingeving vervlochten zat, maakte ons blij. We zochten al langer naar hoe we hen waarden konden meegeven die het opvoedkundige overstijgen, m.n. rond zingeving en jezelf in een groter geheel plaatsen. In het kerkelijk gebeuren vonden we daar onze draai niet meer in, waardoor we het na verloop van tijd loslieten. Maar ik heb het altijd als een leegte en een gemis ervaren. Op gezinsvakantie kreeg dat gelovig stukje ruimte, zonder dat ik het gevoel had stukken te moeten parkeren om iets waardevol over te houden.
Zeker. Mijn man Frank is leerkracht in het 5de en 6de jaar technisch onderwijs. Samen hebben we drie kinderen, Lune (19), Roosje (17) en Wonne (14). Twee jaar geleden waren ze dus 17, 15 en 12 jaar. Ikzelf ben zelfstandige, ik heb een praktijk in Mental Coaching.
Mijn man leerde ik kennen via de CM, waar we beiden christelijke animator waren. We delen een interesse voor zingeving. Met de Missionarissen van het Heilig Hart gingen we op zingevingsweekend of op trektocht, en we waren beiden aangesloten bij Marriage Encounter. Na ons huwelijk gaven we zelf ook weekends aan verloofden rond communicatie en koppelvorming.
Hoe ik in de mailinglijst van TAU terecht kwam, weet ik niet, maar ik ontving een email met het aanbod van de gezinsvakantie. Het idee iets met onze kinderen te doen waarin zingeving vervlochten zat, maakte ons blij. We zochten al langer naar hoe we hen waarden konden meegeven die het opvoedkundige overstijgen, m.n. rond zingeving en jezelf in een groter geheel plaatsen. In het kerkelijk gebeuren vonden we daar onze draai niet meer in, waardoor we het na verloop van tijd loslieten. Maar ik heb het altijd als een leegte en een gemis ervaren. Op gezinsvakantie kreeg dat gelovig stukje ruimte, zonder dat ik het gevoel had stukken te moeten parkeren om iets waardevol over te houden.
Jullie hebben drie tieners, konden die zich ook onmiddellijk in het opzet vinden?
Eigenlijk wel. We hebben geen dwarse tieners, ze zijn vooral zoekende. Zeker de twee meisjes hebben dit ook altijd in zich gehad, de ‘feeling’ met zingeving in welke vorm dan ook. We hadden zelf wel een aarzeling: gaat het niet té katholiek zijn? Het was een sprong in het diepe. Maar als ik de foto’s op de website bekeek, gaf het toch een sfeer weer waarvan ik dacht dat we ons er wel in zouden kunnen vinden. Ook het eerste telefonisch contact met Jan, zat goed. We voelden: dit zijn gewoon allemaal gezinnen die vanuit een verbondenheid hun vakantie samen doorbrengen. Kamperen was ons niet vreemd, daar keek mijn man erg naar uit. Uiteindelijk hebben we niet lang geaarzeld.
Eigenlijk wel. We hebben geen dwarse tieners, ze zijn vooral zoekende. Zeker de twee meisjes hebben dit ook altijd in zich gehad, de ‘feeling’ met zingeving in welke vorm dan ook. We hadden zelf wel een aarzeling: gaat het niet té katholiek zijn? Het was een sprong in het diepe. Maar als ik de foto’s op de website bekeek, gaf het toch een sfeer weer waarvan ik dacht dat we ons er wel in zouden kunnen vinden. Ook het eerste telefonisch contact met Jan, zat goed. We voelden: dit zijn gewoon allemaal gezinnen die vanuit een verbondenheid hun vakantie samen doorbrengen. Kamperen was ons niet vreemd, daar keek mijn man erg naar uit. Uiteindelijk hebben we niet lang geaarzeld.
Hoe is het voor jullie geweest? Zijn er momenten die je bijzonder bijblijven?
Halverwege de gezinsvakantie zei ik tegen Frank dat het de allereerste keer was dat ik als moeder het gevoel had verlof te hebben. Gewoon al het feit dat er een kookploeg is, dat ik nooit moest nadenken over winkelen of eten, betekende zoveel.
Waar ik in het algemeen het meeste deugd van had, is het gevoel van bevrijding dat je krijgt als de dingen sober worden. Je ligt niet wakker van je kapsel of je outfit. Ook wat eten betreft. Het was veel soberder dan thuis en dat was een enorme opluchting. Dat element soberheid is zo typerend aan het hele Franciscusgebeuren. Het zat in alles verweven. Ik was dankbaar ook om te voelen hoe vlot mijn kinderen daarin meegingen. Het stelde me gerust over onze opvoeding. We hebben er geen verwende kinderen van hen gemaakt!
Die soberheid sijpelde zeker nog vier of vijf maanden door nadien. Het bepaalde hoe we gingen winkelen en de dingen thuis aanpakten. Nu staan we weer op het punt van vóór ons vertrek, maar die ervaring is in onze cellen gekropen.
Halverwege de gezinsvakantie zei ik tegen Frank dat het de allereerste keer was dat ik als moeder het gevoel had verlof te hebben. Gewoon al het feit dat er een kookploeg is, dat ik nooit moest nadenken over winkelen of eten, betekende zoveel.
Waar ik in het algemeen het meeste deugd van had, is het gevoel van bevrijding dat je krijgt als de dingen sober worden. Je ligt niet wakker van je kapsel of je outfit. Ook wat eten betreft. Het was veel soberder dan thuis en dat was een enorme opluchting. Dat element soberheid is zo typerend aan het hele Franciscusgebeuren. Het zat in alles verweven. Ik was dankbaar ook om te voelen hoe vlot mijn kinderen daarin meegingen. Het stelde me gerust over onze opvoeding. We hebben er geen verwende kinderen van hen gemaakt!
Die soberheid sijpelde zeker nog vier of vijf maanden door nadien. Het bepaalde hoe we gingen winkelen en de dingen thuis aanpakten. Nu staan we weer op het punt van vóór ons vertrek, maar die ervaring is in onze cellen gekropen.
Dat doet me denken aan wat Franciscus in zijn testament schreef: ‘En meer wilden wij niet hebben’
Het is echt leren doorhebben wat je nodig hebt en wat niet. Alsof er laagjes komen over de perceptie van jezelf. Met Kerstmis ben ik sinds lang nog eens nieuwe kleding gaan kopen, omdat ik het écht fijn vond dat eens te doen. Als je doorhebt wat je echt nodig hebt, dan besef je ook wat echt genieten is. Als je nee duidelijker wordt, wordt je ‘ja’ dat ook. Dan wordt je ‘ja’ op genieten, een vólle ja!
Door hoe we daar geleefd hebben, voel je hoe je méér geniet als iets er wel is. We hebben absoluut geen ontbering gekend, maar de dingen worden terug bijzonder als je er minder van hebt. Alleen ijsjes waren de uitzondering op deze regel, die hebben we in Assisi meer gegeten dan we hier doen!
Het is echt leren doorhebben wat je nodig hebt en wat niet. Alsof er laagjes komen over de perceptie van jezelf. Met Kerstmis ben ik sinds lang nog eens nieuwe kleding gaan kopen, omdat ik het écht fijn vond dat eens te doen. Als je doorhebt wat je echt nodig hebt, dan besef je ook wat echt genieten is. Als je nee duidelijker wordt, wordt je ‘ja’ dat ook. Dan wordt je ‘ja’ op genieten, een vólle ja!
Door hoe we daar geleefd hebben, voel je hoe je méér geniet als iets er wel is. We hebben absoluut geen ontbering gekend, maar de dingen worden terug bijzonder als je er minder van hebt. Alleen ijsjes waren de uitzondering op deze regel, die hebben we in Assisi meer gegeten dan we hier doen!
Heb je Franciscus van Assisi op een andere manier leren kennen?
Wat mij verraste was de speelsheid en de lichtheid van een gebeuren dat onder het katholieke valt. Dat had ik nog niet vaak ervaren. Dat kinderlijke kwam op vakantie tot uiting in het zingen, het dansen, de poppenkast. Ook de heel eenvoudige spreekstijl van de teksten, maakte het licht. Het was een bijna kinderlijke, eenvoudige wijsheid die werd gebracht.
Ook de verwondering om de natuur herontdekte ik. In onze cultuur worden we overstelpt met yoga en mindfulness, er wordt vaak verwezen naar de natuur. Maar door de gezinsvakantie leerde ik eenvoudig aanwezig te zijn in de natuur, die is zoals hij is. Ik denk dat Franciscus verliefd geworden is op de natuur ! Dat heb ik zelf nog niet, dus hij moet toch nog iets anders gezien hebben dan wat ik zie.
Tegelijkertijd, omdat er een hoop verantwoordelijkheden en tierlantijntjes wegvielen, kwam er ook ruimte en aandacht vrij om beter te kijken en te beseffen hoe een prachtige kinderen we hebben.
Wat mij verraste was de speelsheid en de lichtheid van een gebeuren dat onder het katholieke valt. Dat had ik nog niet vaak ervaren. Dat kinderlijke kwam op vakantie tot uiting in het zingen, het dansen, de poppenkast. Ook de heel eenvoudige spreekstijl van de teksten, maakte het licht. Het was een bijna kinderlijke, eenvoudige wijsheid die werd gebracht.
Ook de verwondering om de natuur herontdekte ik. In onze cultuur worden we overstelpt met yoga en mindfulness, er wordt vaak verwezen naar de natuur. Maar door de gezinsvakantie leerde ik eenvoudig aanwezig te zijn in de natuur, die is zoals hij is. Ik denk dat Franciscus verliefd geworden is op de natuur ! Dat heb ik zelf nog niet, dus hij moet toch nog iets anders gezien hebben dan wat ik zie.
Tegelijkertijd, omdat er een hoop verantwoordelijkheden en tierlantijntjes wegvielen, kwam er ook ruimte en aandacht vrij om beter te kijken en te beseffen hoe een prachtige kinderen we hebben.
Wat bleef jullie kinderen bij?
Deze week vroeg ik Wonne wat voor hem het fijnste geweest was. Gewoon op de camping zijn, was zijn antwoord. Het kunnen samenspelen met de kinderen, salamanders, schorpioenen en slangenhuiden zoeken, dennenappels gooien, … Plezier halen uit de eenvoudige natuur was het beste van zijn hele vakantie, en niet het sjieke lastminute hotel onderweg, met uitgebreid buffet, zwembad, jacuzzi. Hoewel dat ook fijn was.
Voor Lune was het haar vuurdoop. Ze zat in de monitorenploeg en had de moni-opleiding van de CM gevolg, maar nog geen kamp begeleid. Ze was zenuwachtig, maar samen met haar zus Roosje, Annelotte en Daniël waren ze een kwartet om ‘U’ tegen te zeggen. Ze zijn contact blijven houden. Met hun vier hadden ze zo’n fijne vriendschap, als enige tieners. De TAU-kruisjes dragen ze nog steeds.
Ze stonden alledrie erg open om anders te kijken naar materiële dingen. Want ergens is het bijna 12 dagen ondergedompeld worden in een fascinerend verhaal, telkens horen kinderen hoe Franciscus de dingen bekeek… Ze konden zich er in vinden en maakten het zich ook eigen.
Deze week vroeg ik Wonne wat voor hem het fijnste geweest was. Gewoon op de camping zijn, was zijn antwoord. Het kunnen samenspelen met de kinderen, salamanders, schorpioenen en slangenhuiden zoeken, dennenappels gooien, … Plezier halen uit de eenvoudige natuur was het beste van zijn hele vakantie, en niet het sjieke lastminute hotel onderweg, met uitgebreid buffet, zwembad, jacuzzi. Hoewel dat ook fijn was.
Voor Lune was het haar vuurdoop. Ze zat in de monitorenploeg en had de moni-opleiding van de CM gevolg, maar nog geen kamp begeleid. Ze was zenuwachtig, maar samen met haar zus Roosje, Annelotte en Daniël waren ze een kwartet om ‘U’ tegen te zeggen. Ze zijn contact blijven houden. Met hun vier hadden ze zo’n fijne vriendschap, als enige tieners. De TAU-kruisjes dragen ze nog steeds.
Ze stonden alledrie erg open om anders te kijken naar materiële dingen. Want ergens is het bijna 12 dagen ondergedompeld worden in een fascinerend verhaal, telkens horen kinderen hoe Franciscus de dingen bekeek… Ze konden zich er in vinden en maakten het zich ook eigen.
Hoe ervaarden jullie het contact met de andere gezinnen?
Op de ontmoetingsmomenten na het wandelen, wisselde je telkens uit met iemand rond een bepaalde vraag. Het was fijn om zo’n gesprekken aan te gaan met mensen die nog wildvreemd zijn. Het geeft je de kans iemand echt te leren kennen, iets van hen te mogen zien of van jezelf te tonen. Ook tijdens het stappen zelf komen er andere verhalen los.
Ook Assisi verkennen in groep met vaak een verkleedde gids was heel aangenaam. We kregen op geanimeerde wijze veel informatie en weetjes mee die het leven van Franciscus levendig maakten.
Op de ontmoetingsmomenten na het wandelen, wisselde je telkens uit met iemand rond een bepaalde vraag. Het was fijn om zo’n gesprekken aan te gaan met mensen die nog wildvreemd zijn. Het geeft je de kans iemand echt te leren kennen, iets van hen te mogen zien of van jezelf te tonen. Ook tijdens het stappen zelf komen er andere verhalen los.
Ook Assisi verkennen in groep met vaak een verkleedde gids was heel aangenaam. We kregen op geanimeerde wijze veel informatie en weetjes mee die het leven van Franciscus levendig maakten.
Keren jullie nog terug Assisi als het weer kan, denk je?
Absoluut, deze zomer 2021 nog! Mijn twee dochters gaan terug mee op gezinsvakantie, als moni’s. En mijn ouders hebben ons onverwacht voor hun vijftigste huwelijksverjaardag de gezinsvakantie cadeau gedaan. Deze keer gaan zij ook mee!
We kunnen het iedereen alleen maar aanraden!
Absoluut, deze zomer 2021 nog! Mijn twee dochters gaan terug mee op gezinsvakantie, als moni’s. En mijn ouders hebben ons onverwacht voor hun vijftigste huwelijksverjaardag de gezinsvakantie cadeau gedaan. Deze keer gaan zij ook mee!
We kunnen het iedereen alleen maar aanraden!
Meer weten over de gezinsvakanties van TAU?
Om de twee jaar (in de oneven jaren) trekken we deze zomer met gezinnen naar Assisi. Twee weken zuurstof ophalen, samen leven, samen zijn, herbronnen, bezinnen, genieten van natuur en cultuur, op weg met het Zonnelied van Franciscus... Dat zijn de ingrediënten die je kan verwachten op onze gezinspelgrimstocht! Meer info? Klik dan hier.