Nieuws uit meersel-dreef
Voor mij hier, in het klooster van Meersel-Dreef, is deze quarantaine toch een heel aparte ervaring. Alhoewel wij heel wat groene ruimte hebben om ons in te bewegen en we helemaal niet opgesloten zitten, zijn toch heel wat relaties en contacten doorgesneden. Hierbinnen is iedereen gezond. Gelukkig is er in onze kringen nog niet te veel nieuws van besmettingen, maar de cijfers die je via media binnenkrijgt doen je natuurlijk schrikken en naar adem happen. (Lees verder onder de foto)
Wat de dagelijkse actieradius betreft: van de 5 weekendvieringen die we anders doen, doen we er één om 10.00 uur en die wordt met live-stream op internet uitgezonden. Ik merk dat dit voor een heel grote verbondenheid zorgt. Maar de gezellige pastorale drukte van de mensen hier op zondag, is totaal weg. En nu de grens is gebarricadeerd met containers en er niemand meer in het land kan vanuit Nederland, voel je dat heel sterk in een grensdorp. Het is heel stil in ons bedevaartpark, het Mariapark.
Op pastoraal vlak voel ik dat ik heel creatief uit de hoek mag/kan/moet komen: van alles uitvinden qua interactieve modellen in de parochie - onze oudjes in de parochie die nu halvelings in isolement zitten niet vergeten. Ook qua catechese zijn we heel inventief deze periode. Catechesemomenten naar eerste communicanten toe en vormelingen gebeuren nu via videoboodschappen die ik in de Whatsappgroep verzend. Sommige kindjes reageren met een filmpje. Dat is heel erg leuk, maar het menselijk contact is weg. Het is ook wat lastig als je de één na de andere activiteit waar heel veel voorbereiding is ingekropen, moet afschaffen. Je weet dat het niet anders kan, maar dat zit in je maag. Je moet het laten gebeuren omwille van de gezondheid van medemensen.
Anderzijds is er een zee van vrije tijd gekomen die mij en degenen rondom mij heel creatief maakt. Er wordt geschilderd en verbouwd en gesnoeid en gemaaid en grote kuis gedaan; Er worden creatieve teksten geschreven, gelezen, verwerkt.... en nieuwe ideeën om met mensen te gaan doen als het allemaal over is, ontspruiten. Ik merk bij nogal wat mensen dat er heel erg veel nood ontstaat naar nabijheid. Er ontstaat waardering voor het gewone alledaagse, waar nu een 'kink' in gekomen is.
Zelf heb ik al heel de sacristie geschilderd en ik ga nog een kerkzolder uitmesten. Ik ben ook kok van dienst want onze kokkin is op pensioen. Als je in een leidinggevende functie staat, moet je plots allerlei basiswerk beginnen doen om het schip varende te houden. Daar tussenin, probeer ik nog wat inhoudelijk werk te doen dat blijven liggen is en dat - omdat de driedaagse van YouFra is afgeschaft - vorig weekend niet af moest. Dankzij deze periode kan ik het wat dieper uitwerken en voor ruimer gebruik. Concreet: ik zit niet stil door allerhande 'dingen'.
Ik heb ook de indruk dat er nu voor mijzelf meer gelegenheid is om stilletjes in één of andere voorstelling te komen van wat Franciscus ontdekte als hij zich terugtrok in de stilte en zonder al te veel mensen rondom hem. En vraag ik me af: kan ik dit wel? En wordt ik daar niet te zenuwachtig van?
En wat met Youfra?
Op het Youfrafront is iedereen druk in de weer. Sommigen, zoals Nathan, krijgen nu ze thuis werken meer opdrachten dan anders. Ook de studenten krijgen veel online thuiswerk, teveel klinkt het hier en daar. Pieter maakt van de gelegenheid gebruik om zijn huis te verbouwen. Hij wordt binnenkort papa!
Op Pieter en Nathan na, staat de vormingsploeg en het bestuur van YouFra in de medische sector: Matthias is dokter en Wouter werkt in het ziekenhuis... daar moet ik geen tekening bij maken zeker hé? Ilse doet wel haar best om digitaal af en toe wat op de facebook te zetten om gelovige impulsen te geven. Hieronder vind je prachtige impulsen!
Met de Paaswake waren alle leden uitgenodigd om af te stemmen op de paaswake van Meersel-Dreef die op een bepaald moment interactief werd tijdens de voorbeden. Spijtig genoeg miste ik een deel van de voorbeden die tegelijkertijd ingezonden werden. Ik kon ze dus niet allemaal uitspreken tijdens de Paaswake, maar het was een sterk moment van verbondenheid!
Kenny Brack, o.f.m. Cap
Wat de dagelijkse actieradius betreft: van de 5 weekendvieringen die we anders doen, doen we er één om 10.00 uur en die wordt met live-stream op internet uitgezonden. Ik merk dat dit voor een heel grote verbondenheid zorgt. Maar de gezellige pastorale drukte van de mensen hier op zondag, is totaal weg. En nu de grens is gebarricadeerd met containers en er niemand meer in het land kan vanuit Nederland, voel je dat heel sterk in een grensdorp. Het is heel stil in ons bedevaartpark, het Mariapark.
Op pastoraal vlak voel ik dat ik heel creatief uit de hoek mag/kan/moet komen: van alles uitvinden qua interactieve modellen in de parochie - onze oudjes in de parochie die nu halvelings in isolement zitten niet vergeten. Ook qua catechese zijn we heel inventief deze periode. Catechesemomenten naar eerste communicanten toe en vormelingen gebeuren nu via videoboodschappen die ik in de Whatsappgroep verzend. Sommige kindjes reageren met een filmpje. Dat is heel erg leuk, maar het menselijk contact is weg. Het is ook wat lastig als je de één na de andere activiteit waar heel veel voorbereiding is ingekropen, moet afschaffen. Je weet dat het niet anders kan, maar dat zit in je maag. Je moet het laten gebeuren omwille van de gezondheid van medemensen.
Anderzijds is er een zee van vrije tijd gekomen die mij en degenen rondom mij heel creatief maakt. Er wordt geschilderd en verbouwd en gesnoeid en gemaaid en grote kuis gedaan; Er worden creatieve teksten geschreven, gelezen, verwerkt.... en nieuwe ideeën om met mensen te gaan doen als het allemaal over is, ontspruiten. Ik merk bij nogal wat mensen dat er heel erg veel nood ontstaat naar nabijheid. Er ontstaat waardering voor het gewone alledaagse, waar nu een 'kink' in gekomen is.
Zelf heb ik al heel de sacristie geschilderd en ik ga nog een kerkzolder uitmesten. Ik ben ook kok van dienst want onze kokkin is op pensioen. Als je in een leidinggevende functie staat, moet je plots allerlei basiswerk beginnen doen om het schip varende te houden. Daar tussenin, probeer ik nog wat inhoudelijk werk te doen dat blijven liggen is en dat - omdat de driedaagse van YouFra is afgeschaft - vorig weekend niet af moest. Dankzij deze periode kan ik het wat dieper uitwerken en voor ruimer gebruik. Concreet: ik zit niet stil door allerhande 'dingen'.
Ik heb ook de indruk dat er nu voor mijzelf meer gelegenheid is om stilletjes in één of andere voorstelling te komen van wat Franciscus ontdekte als hij zich terugtrok in de stilte en zonder al te veel mensen rondom hem. En vraag ik me af: kan ik dit wel? En wordt ik daar niet te zenuwachtig van?
En wat met Youfra?
Op het Youfrafront is iedereen druk in de weer. Sommigen, zoals Nathan, krijgen nu ze thuis werken meer opdrachten dan anders. Ook de studenten krijgen veel online thuiswerk, teveel klinkt het hier en daar. Pieter maakt van de gelegenheid gebruik om zijn huis te verbouwen. Hij wordt binnenkort papa!
Op Pieter en Nathan na, staat de vormingsploeg en het bestuur van YouFra in de medische sector: Matthias is dokter en Wouter werkt in het ziekenhuis... daar moet ik geen tekening bij maken zeker hé? Ilse doet wel haar best om digitaal af en toe wat op de facebook te zetten om gelovige impulsen te geven. Hieronder vind je prachtige impulsen!
Met de Paaswake waren alle leden uitgenodigd om af te stemmen op de paaswake van Meersel-Dreef die op een bepaald moment interactief werd tijdens de voorbeden. Spijtig genoeg miste ik een deel van de voorbeden die tegelijkertijd ingezonden werden. Ik kon ze dus niet allemaal uitspreken tijdens de Paaswake, maar het was een sterk moment van verbondenheid!
Kenny Brack, o.f.m. Cap