Alternatieve wandeling 28/3

ZAterdag 28 maart: Alternatieve TAu-wandeling !

Op zaterdag 28 maart nodigen wandelgidsen Benny Bilsen (tochten 2010-2018) en An Bert (tocht 2018) u uit voor een alternatieve TAU-wandeling in Coronatijden. Met de regels van het social distancing in het achterhoofd, trekken we er apart en op afstand, maar in verbondenheid op uit.

Iedereen vertrekt om 10u thuis voor een wandeling in eigen regio. We bieden jullie de keuze uit drie teksten en enkele vragen ter overweging om mee te nemen onderweg. Je kiest zelf wat jou het meeste aanspreekt.

Om 12u houdt iedereen even halt op hopelijk een mooie plek. Daar bidden we, in verbondenheid met elkaar en met de bredere kerkgemeenschap, het speciale gebed van paus Franciscus aan Maria.

Om de verbondenheid nog te vergroten, zien we nadien graag jullie impressies in woord en/of beeld verschijnen! Hoe heb je de wandeling beleefd? Wat hield je bezig?

Je mag je impressies doorsturen naar tau@franciscaansleven.be, dan worden ze hieronder geplaatst. Ook in de besloten groep 'Franciscaans Forum' op Facebook zullen we de jullie filmpjes, foto's en impressies - al dan niet anoniem - delen. Zo kan iedereen achteraf in verbondenheid meegenieten van hopelijk weer een mooie wandeldag!

Luister hier naar de UITNODIGING van AN BERT

VERWACHT ! - IMPRESSIES ALTERNATIEVE TAU-WANDELING

9u30: Onze wandelaars maken zich klaar om te vertrekken!

Ik sta klaar om te vertrekken. Aan alles voel ik dat er weer veel volk is op de TAU-wandeling, er zitten zelfs supporters langs het parcours! Allemaal veilig ver vaneen maar toch dichtbij. Dankjewel, Benny en Barbara om ons zinvolle teksten en vragen mee te geven, dankjewel Franciscus voor zoveel inspiratie al eeuwenlang doorgegeven.
In eenvoudige, kwetsbare maar warme verbondenheid, An

Ik ga op TAU-wandeling en ik neem mee ... Foto van Katia Van Cleynenbreughel

Mijn meisje en ik zijn er ook mee weg. In gedachten zijn we met velen. Leen Bilsen

Ook mijn innerlijke wandeling begint. Als voorbereiding neem ik er het evangelie van vandaag bij, en lees het terwijl ik zit onder het kruis van San Damiano. Stephanie Gonnissen vanuit quarantaine

Mijn geïmproviseerd gebedshoekje. In verbondheid met ieder van jullie heb ik gebeden, om kracht, moed en sterkte in deze dagen. Stephanie Gonnissen

Zojuist om 12u heb ik het gebed van paus Franciscus aan Maria met jullie mee gebeden, terwijl ik vandaag met veel plezier de website en Facebook aanpas met jullie mooie woorden en beelden! Een beeld vanuit mijn tuin, sinds gisteren met deze mooie viooltjes opgefleurd. Barbara Mertens

Lieve tochtgenoten,

In kwetsbaarheid delen wij nu onze woorden met elkaar.

Hoe mooi is het er helemaal bij te horen tijdens een virtuele wandeling, tijdens een wandeling alleen … in warme verbondenheid.
Ik mocht genieten van Gods ontluikende natuur in al zijn schoonheid, grenzeloos… Ik beleef hierbij natuur als een ruim begrip.
Het zonnelied, ’n lied, ’n tekst van alle tijden.

Deze periode brengt me, naast bergen werk, ook ’n vorm van vasten op een andere manier, ’n vasten à la ‘blijf in uw kot’. Mijn agenda was plots helemaal leeg en dit gaf me de ruimte om me professioneel meer dan ooit in te zetten als gezondheidswerker voor het financieel welzijn van de mensheid. Met liefde en passie mocht ik werken, wat ’n boost geeft dat aan een mens. Dit draag ik uit aan al wie ik tegenkom, virtueel, telefoon, kruisend als wandelaar,... ’n Glimlach, ’n goeiedag, zo klein, zo fijn, zo in verbondenheid – vooral met de kwetsbare mensen onder ons.

Ook aan eenvoud heb ik een bondgenootje. Hoe eenvoudig kan het leven zijn. Vooral ‘de spiritualiteit van het genoeg’, iets waar ik mij in gewone tijden al sterk mee verbonden voel, kan ik nu -meer dan ooit- beleven, ervaren, uitdragen.
Waarom zou ik hamsteren (op eender welk vlak)? Ik voel me zo rijk met wat ik heb. Geen buitengewone dingen, wel met alles wat ik in ‘huis’ heb, gewoon wat soberder leven … dat hoeft helemaal niet somber te zijn.

Relativeren, ook dat lukt en maakt gelukkigJ

In dankbaarheid voor het initiatief,

’n vredige en warme knuffel,

Viviane

Kapel OLV Maria Ter Engelen (Nieuwenhoven) St-Truiden. Benny Bilsen

Op weg met Maria dreef naar kasteel de dool in Helchteren. Hilde Keppens

Ik heb zo genoten van zuster moeder aarde dat ik het niet laten kon van te knuffelen... in corona tijd ... de mooie boom in bijlage ... en ik voelde liefde stromen. Lof en dank U Heer. Erik Van Roosbroeck

Willy Van Aelst

Op voorstel van An Bert en Benny Bilsen ben ik deze voormiddag omstreeks 10 uur ook op pad gegaan. Ik koos hiervoor de wandeling die ik op 22 april 2017 mocht begeleiden, met vertrek bij het Franciscusbeeld aan het St.-Franciscuscollege in Heusden-Zolder. Een wandeling die o.a. liep door een natuurgebied, over het domein van Dienstencentrum 't Weyerke en verder ook een hele tijd langs de spoorwegberm van de vroegere steelkoolmijn, opnieuw in natuurgebied.
Voor mij was de herinnering zeer levendig. Hopelijk kunnen deelnemers van toen zich ook nog wat herinneren van deze wandeling. En zo was er die verbondenheid! Op terugweg kwam ik dicht langs ons St.-Franciscusziekenhuis waar zoveel corona-patiënten verzorgd worden en waar al 7 overlijdens plaats hadden. Het was daar toen niet moeilijk om een gebed te vinden voor al deze mensen én voor hun verzorgers!
Vrede en alle goeds,

Willy

Net terug thuis. Bij gebrek aan cafeetje tracteer ik mezelf in mijn eigen tuin op koffie en een koekje :) - in dankbare verbondenheid met alle medestappers en met de supporters op de thuisfronten! An Bert

Ik ben niet aan onze voordeur vertrokken, zoals An bevolen had, maar aan onze achterdeur. Die geeft uit op onze tuin en daar midden in het graspleintje staat het beeld van Franciscus, gebeeldhouwd door Rik van Schil. Sommigen zullen het nog wel herkennen. Het stond oorspronkelijk op het graspleintje voor Pro Arte Christiana in Vaalbeek. Het is met Rik meegekomen naar Wilrijk. Het beeld stond er deze morgen, mooi, helemaal gericht naar de morgenzon, als een gebed: ‘Van ‘t opgaan der zonne ...’. Gisteren kreeg ik toevallig de dichtbundel van Felix Timmermans in handen en daar op de eerste bladzijde: Dageraad. Die twee samen vormen voor mij een alternatief Zonnelied. Een goede start!

Ik krijg iedere morgen een korte spreuk of citaat vanuit de boekhandel van Porziuncola. Ik geef u ook graag het citaat van deze morgen mee, deze keer van paus Franciscus.
‘Wij hebben vooral nood aan de Geest. Hij is het die orde schept in onze jachtigheid; Hij is rust in onrust, vertrouwen in ontmoediging, vreugde in droefheid, jeugd in ouderdom, moed in beproeving’

De groeten aan allen van André vanuit Wilrijk

Ook Benny, Sonia en Castor zijn vertrokken!

Kapel OLV der 7 Smarten te Bos (Zoutleeuw) kaarsjes branden. Benny, Sonia en Castor

Ik ben ook op wandel. Op een bank in het zonnetje lees ik mijn eerste bezinning. Zalig! Erik Van Roosbroeck

Sonia met Castor!

Niet op een bankje, en ook niet letterlijk op stap, maar wel verbonden. Geert De Keyser

Kapel OLV Maria Ter Engelen (Nieuwenhoven) St-Truiden. Benny Bilsen

Ludo Deleux

Vanmorgen heb ik tijdens mijn wandeling de verbondenheid ervaren als mens met de natuur.
Wij staan niet tegenover de natuur, wij zijn de natuur!
Ik heb mijn zintuigen open gezet en bij een oerdegelijke boom heb ik nagedacht over de teksten van TAU.
Ik voelde broeder wind mijn gelaat liefdevol strelen, hij deed de struiken en takken ritselen en hier en daar een oude boom kreunen.
In een opwelling van zoveel schoonheid, rust en kalmte , wierp ik mijn wandelschoenen weg en liet ik mijn voeten wassen door een plas water.
Plots viel me de uitspraak van Franciscus te binnen: ‘‘ Zuster water, die heel nuttig is en nederig, kostbaar en kuis’.

Ludo Deleux

Wij zijn bijna thuis □ Leen Bilsen

Raphaël en Isabelle

We willen heel graag enkele foto's van onze tau-wandeling van vandaag delen. Zo kunnen zelfs de thuiswandelaars meegenieten van de boostende lente ;-) Vrede en alle goeds Raphaël en Isabelle Reynaert

In verbondenheid met Moeder Aarde en jullie allen waren wij ook op stap, maar dan om hout te sprokkelen. Van harte, Katrien Vanhoutte en Jonas Danckers

Raphaël en Isabelle

Leen Bilsen

De mooie, beklijvende toespraak van Paus Franciscus gisteren speelde vandaag al wandelend door mijn hoofd: naast de confrontatie met onze kwetsbaarheid ook het diepe besef dat zelfs in de storm we allen altijd broederlijk verbonden zijn. Zuster Roodborstje die me even kwam vergezellen beaamde het! Stijn Demaré

Dageraad

In het oosten hangt ’n witte
streep, die langzaam openrekt;
't schijnt ’n plas van troebel nat waar
rode inkt wordt ingelekt.

Vurig purper zijgt ertussen
met ’n regen van smaragd;
't wemelt al deureen en doodt de
zwarte geesten van de nacht.

Op de natbedauwde velden,
langs de diepgeploegde voor,
dik opeengeplakt, beweegloos
hangt ’n melkwitte smoor.

Vurig purper zijgt ertussen
met ’n regen van smaragd;
’t wemelt al deureen en doodt de
zwarte geesten van de nacht.

Op de natbedauwde velden,
langs de diepgeploegde voor,
dik opeengeplakt, beweegloos
hangt ’n melkwitte smoor.

Ginds ’n leeuwrik, zoetezingend,
vleugelt naar de wolken heen
en wat later valt hij neder
in het koren lijk ’n steen.

Uit het oosten, groot en rondge-
lijk de bodem van ’n ton,
kopergeel en afgesneden
rijst ’n glorieuze zon.

In de reine morgendstilte
kondigt, langgerekt ’n haan
op ’n afgelegen hoeve,
’t worden van de morgen aan.

Felix Timmermans onder de schuilnaam Polleke van Mher, Door de dagen. Indrukken van Pollek evan Mher, (1907). Heruitgegeven door Davidsfonds, Adagio. Verzameld dichtwerk, 1993, blz. 7.

Gekozen door André Jansen

Vanmorgen werd ik wakker met een heugelijk gevoel. Mijn dag zou een spirituele invulling krijgen…ik zou, al zit ik dan in quarantaine, in verbondenheid met velen deelnemen aan de alternatieve wandeling.
Mijn wandelschoenen trok ik niet aan, die zouden nog enkele dagen in de kast moeten blijven. Toch trok ik mijn stapschoenen aan en ging ik op stap in mezelf, aan de hand van de tekst “het verhaal van de ware vreugde”. Ik begon mijn dag, gezeten onder het kruis van San Damiano, met het evangelie van vandaag. Een moment van “stil vallen” en zo mijn innerlijke bodem ontvankelijk te maken voor Franciscus’ voedsel.

Hoewel de tekst mij niet vreemd was, had ik er nog nooit bij stilgestaan dat geduld en beschimping met ware vreugde te maken hadden…. Ik was nog niet vertrokken of had weeral iets bijgeleerd en mijn hart maakte een klein sprongetje van vreugde.
Ik merk heel sterk dat deze periode, deze quarantaine periode, mij meer dan ooit terugbrengt bij wat echt belangrijk is. Er is weinig afleiding, je kan niet “vluchten” in; cafés, film, theater,… Je zit als het ware thuis, met jezelf en je eigen noden. Nog nooit voelde ik de stilte zo hard, de innerlijke stilte, alsook de dankbaarheid voor elke nieuwe dag. Hoewel de dankbaarheid dubbel is; want terwijl ik elke dag mag wakker worden, heeft deze crisis al heel veel mensen het leven gekost, zijn vele families ontwricht. Ik merk bij mezelf dat dankbaarheid en angst nog nooit zo dicht bij elkaar lagen… Toch voel ik mij getroost door de vele vormen van solidariteit, die ongezien en ongekend, opborrelen. Een vraag hierbij houd mij wakker; “was deze crisis hiervoor nodig?”.

De begrippen “eenvoud, kwetsbaarheid en verbondenheid” lijken haast stapstenen naar een nieuwe wereld, waarden die in het leven echt belangrijk zijn. Dat we kwetsbaar zijn, zeker de lichamelijke kwetsbaarheid, is vandaag enorm duidelijk. Toch duidt kwetsbaarheid voor mij ook op het ‘innerlijk’. We staan niet boven de ‘wet’…voor mij is het terugvallen op wat echt belangrijk is en op die manier horen eenvoud en kwetsbaarheid onlosmakelijk samen. Verbondenheid beleven… Soms krijg ik het gevoel dat mensen nog nooit zo met elkaar verbonden waren, in gebed, via online diensten en via allerhande online initiatieven. Toch loert de eenzaamheid ook nu om de hoek. Hoe dankbaar ik ook ben voor het dagelijks meeleven van enkele parochianen, gedurende mijn reeds 6 dagen quarantaine, zo eenzaam voel ik mij. Ik mis het lichamelijk aanwezig zijn van en bij de ander. In deze ‘moeilijke’ dagen mis ik nog meer het familiaal contact en stilletjes vraag ik me af of het na deze periode anders gaat zijn…

Eenvoud, kwetsbaarheid en verbondenheid…tegels om op mezelf te leggen, stapstenen naar een wereld waarin ik solidariteit, samenhorigheid en Gods-verbondenheid nog meer dan ooit zal uitdragen."
Stephanie Gonnissen.

Terwijl ik op m'n eentje op pad ga, komen de woorden van fra Bernardino in La Romita in mijn hoofd: "Wie gelooft is nooit alleen"... An Bert

"We vertrouwen er op dat u zult voorzien in wat nodig is..." (uit het gebed van paus Franciscus) An Bert

Laure en Nick

Ik wandel te voet van thuis naar de Sint-Sixtusabdij (West-Vleteren). Kwetsbaar en krachtig tegelijk. Mia Dessein

Onderweg-zijn (letterlijk en figuurlijk) is een oefening in Ware Vreugde. Mia Dessein

"Wees geloofd, mijn Heer, door hen die vergiffenis schenken door uw liefde en ziekte en verdrukking dragen." Ik herlees het Zonnelied van Franciscus - in verbondenheid met de ontelbaren die lijden... An Bert

Leen Bilsen

Krista Smets

Een kwartiertje later vertrokken, om 10.15 uur, voor een wandeling van 11 kilometer. Mijn eerste halte: de kerk van Bergom, waar ik op de trappen in de zon de tekst lees "Maar de lente wist het niet..." In onze tuin - en later tijdens mijn wandeling merkte ik dat ook - komt die tekst helemaal en letterlijk tot leven. Vanuit het keukenraam zie ik dat de mussen sinds vorige week takjes en grassprieten aan het verzamelen zijn, in het nestkastje aan het tuinhuis proberen pimpelmezen een nestje te bouwen. Onderweg in het bos heb ik regelmatig citroenvlinders zien fladderen. De laatste dagen besef ik: de natuur trekt zich niks aan van wat wij mensen nu moeten ondergaan.
Mijn tweede halte hou ik aan een ven in het bos; ik zal er nog enkele tegenkomen. Ik hou van het water tussen de bomen. Daar lees ik de tekst "Het verhaal van de ware vreugde". Ik weet er moeilijk raad mee, maar na een tweede lezing terug thuis vind ik, vermoed ik, de boodschap voor mij: de innerlijke integerheid die uitstraalt naar een ander, geeft vreugde. Om 12 uur stipt bid ik midden in een verlaten stuk bos het gebed van paus Franciscus en ik weet: er zijn ergens tau-wandelaars te lande die nu ook bidden. Ik voel mij verbonden met hen, doch tegelijkertijd, wanneer ik de woorden bid, ook verdriet, om de vele zieken van de pandemie, vooral de zwaar zieken en de doden. Het raakt mij diep om een dergelijk gebed uit te spreken.
De natuur omringt mij; ik maak deel uit van de natuur, die mij overweldigt. Ik ben niet diegene die de natuur omringt, en dus zijn nederigheid en barmhartigheid jegens de natuur op hun plaats. Onze eigen kwetsbaarheid nù noopt ons hiertoe.

Krista Smets

Broeder zon
warmt
mijn gezicht

zusje schaduw
danst
voor mij uit

Ik stap,
ik dans

Wij zijn met velen:

bosanemoon,
wuivend riet,
waterkant,

Bever die niet losliet
de boom viel,
de stam bleef
overeind

Morgen ontstaan weer
nieuwe twijgen,
groeit een lied
tussen de bomen

zingt broeder wind
van nieuw
begin

Morgen
gooit de wereld
zijn deuren
open

Staan mensen op,
worden wij weer
aangeraakt,

mogen wij
van vreugde
zingen

Is de Liefde
Ongezien

In onderstaande pdf vind je het gedicht en een fotoreportage van Katia Van Cleynenbreugel.

tau-wandeling_2803_fotoreportage.pdf
File Size:	11737 kb
File Type:	pdf

Download File

Eva van de Velde

Meestal vertrek ik alleen, met de auto of de trein, op weg naar een Tau wandeling ergens in Vlaanderen. Aan het ontbijt vertelde ik mijn quarantainegenoten over mijn alleen-verbonden-wandelplan voor de dag, en tot mijn verbazing zag ik 4 enthousiaste gezichten. Voor het eerst in jaren zouden we tijdens het weekend nog eens met het hele gezin een wandeling maken!
Het deed ons deugd, het buiten zijn, het samen zijn. Op een zonnige zandberg las ik Franciscus' tekst over ware vreugde voor en stonden we samen stil bij de eerste vraag. Het was mooi om te zien hoe de tekst bij iedereen resonantie leek te vinden, elk bij zijn eigen twijfels en gedachten uit de afgelopen dagen. Al twee weken leven we constant bij elkaar, wat voor een gezin met uitvliegende twintigers weer even een aanpassing is: ver weg van liefjes, sociaal leven, zelfstandigheid. Het is elke dag gezellig, er is veel ruimte voor gesprek, kortom, de quarantaine gaat ons best goed af met z'n vijven. Toch vond ik het bijzonder om te merken hoe de tekst en vragen ons weer op een ander niveau in gesprek deden gaan. Misschien was het ook de locatie, even weg zijn uit het huis.
Ter afsluiting wilde ik nog de tekst over de lente voorlezen. "Komen er volgende week nieuwe teksten?" vroeg mijn broer. "Want anders hou je die tweede tekst beter voor de wandeling van volgende week." Ik denk dat een quarantainetraditie geboren is. Deze wandeldag heeft ons verder van huis maar dichter bij elkaar gebracht. Bedankt!

Wies Beckers

Herlinde, Frank, Roosje, Lune en Wonne Marchal

Anne Ingels

Moeder en ziel
Al een
Op stap naar en in
Een stukje paradijs
Burreken, hemel op aarde.
De zon voedt mijn hart
En warmt mijn zonnekind.
In de stilte hoor ik het geruis van de bomen.
Diep geworteld laat ik alles waaien.
En liefde wordt geboren.
Nieuw leven
Al zo lang verwacht.
De bolster van mijn hart breekt open.
Een ogenblik
En zie
Het veld in mijn ziel
verruimd met een zee van bloemen.
Ik vergeef, ik verzoen, ik omarm.
Mijn hart zingt en loop over van vreugde.

Rina Zimmerman

Bij het bekijken en lezen van al de impressies van mede-tochtgenoten-op-afstand kregen we een warm en goed gevoel, zelfs in deze moeilijke coronaperiode.
Heerlijk om medestappers weer terug te zien, zij het online, en hun impressies en hartelijke boodschappen te kunnen meebeleven. Dat doet ons deugd.
Ook wij stapten in onze eigen omgeving (Hamont - Pelt) een mooi traject, met vooral de tekst van de lente in het achterhoofd. Bij één van de kapelletjes die we passeerden hebben we het gebed van paus Franciscus aan Maria gebeden en even tijd genomen om te bezinnen en een kaarsje op te steken in verbondenheid met de families die nu eenzaam hun verdriet om verlies moeten dragen en bejaarden die net nu zo eenzaam zijn.

Lisette en Jan

Ineke Van Assche

Het was een vreugdevolle zaterdagvoormiddag, ik ben niet verder geweest dan mijn eigen tuin maar voelde mij met jullie verbonden in beleving, in gebed, in geloof.

Doordat we beiden (mijn echtgenoot en ik) ziek geweest zijn door covid 19 heb ik de aangereikte teksten op een andere manier bekeken.
In die week tussen bed en zetel ben ik niet in paniek geweest. "Als ik mijn geduld bewaar en niet kwaad word" gaf,
zonder dat ik het besefte een zekere rust, een gelatenheid of misschien een kleine loutering.
Ik heb me afgevraagd of ik klaar was om naar God te gaan, (ik noem het met opzet geen 'sterven' in het licht van de komende Pasen en de verrijzenis) zoals Jezus het bedoelde bij de maagden met de brandende lamp.
En dan lees ik Franciscus: "gelukkig wie zij (onze zuster de lichamelijke dood) in Uw allerheiligste wil vindt".
Nu ik bijna genezen ben weet ik dat voor de toekomst volgende zin uit het gebed van de paus mijn leidraad moet zijn:
"Help mij, Moeder van Goddelijke liefde, om mij één te maken met de wil van de Vader en te doen wat Jezus zegt."
Laat het vuur van de goddelijke liefde mijn ziel zuiveren, zoals Johannes van het kruis het beschrijft.

Mijn pijn en lijden stelt helemaal niets voor in vergelijking met die van Franciscus en van zovele mensen.
Ik wens hen het volgende toe, wetend dat het slechts zeer weinigen zal overkomen.
Zalig de gelouterde mens
die, zoals Franciscus,
ondanks alle pijn en lijden
toch in staat is om Gods liefde en mildheid
in zijn hart te omarmen en te koesteren.

Ik wens jullie allen een intense Goede Week, verbondenheid in gebed, vooral op Goede Vrijdag om 15 uur,
en daarna een vreugdevolle Pasen,
Christine Van den Noortgate (Zottegem)

Gelukkig wist de lente het niet... An Bert

"Zelfs als alles tegenzit, juist dan mogen we de moed niet opgeven en de hoop niet verliezen." In het Assisitochtboek van 2018 herlees ik het verhaal van de ware vreugde en de tekst en de vragen ter inspiratie die erbij staan. An Bert

Laure en Nick

Hallo allemaal,
Nu we terug thuis zijn is het fijn om terug te blikken op deze speciale wandeling. Eerst lang uitslapen alvorens te beginnen aan een TAU-wandeling, dat is een unicum maar wordt wel geapprecieerd door de jeugd .
Toch zijn we blij dat we aan het wandelen geraakt zijn! De natuur, de babbels, de stilte, het gefluit van de vogels, de vele vijvertjes, de grote Nete, de mooie bloemen, de avondzon… hebben ons meerdere malen verbaasd. ‘O das mooi!’, ‘Kijk daar’, ‘prachtig’… zijn woorden die uit onze mond kwamen alsof Franciscus ons leidde naar al dat moois.
De buitenlucht deed deugd. En al was het maar 11,21 km. Toch zijn we trots op deze speciale ervaring in verbondenheid. Dus bedankt An en Benny voor het idee. Het heeft vele mensen een mooie dag bezorgd.
We wensen jullie allen in deze gekke tijd veel moed en een blijvende sterke gezondheid.
Alle goeds! Laure en Nick

Abdij van Sint-Sixtus (West-Vleteren). Onwaarschijnlijk stil. Geen wandelaars, geen groepen fietsers, geen cafégangers (het beste bier, weet je wel). Alleen stilte, een sporadische tractor, en twee broeders die groeten als ik de tekst aan het lezen ben. Het abdijklokje slaat hoorbaar 12u. Mia Dessein

Bij het zien van dit vervallen kapelletje denk ik aan Franciscus. "Bouw mijn kerk weer op", bouw mijn wereld weer op... An Bert

Leen Bilsen

Patrick Peters

Het was een mooi initiatief om samen en apart te wandelen in deze coronacrisistijd. We moeten roeien met de riemen die we maken. Ook wel met de riemen die we hebben, maar misschien ligt ook daar de uitdaging om riemen te maken om mee te roeien. Want wat ik merk is dat mensen blijven roeien. En dat ze steeds nieuwe initiatieven uitdenken. Dat is positief.

Natuurlijk zorgt deze crisis voor dood en ziekte, voor financiële problemen en werkloosheid, voor angst en zorgen. Ik ben er nog van gespaard gebleven, en voor mij is het nu meer een ander levensritme dat zich feitelijk opdringt. En daarover wil ik iets schrijven…

Alle activiteiten werden plots stilgelegd. En heel merkwaardig vond ik dat niet echt erg. Ik heb veel meer deugd gehad van mijn huis en thuis. Ik kon zelf eens dingen doen, zonder echt met een agenda rekening te moeten houden. Opnieuw meer de fiets nemen naar het werk, om een goede combinatie te maken van werk en sport. Genieten van het sociale aspect van het werken gaan… De eigen omgeving anders inkleuren, er gaan wandelen en lopen. Veel minder drukte op straat…

Soms vraag ik me af of ik na de crisis er nog echt op gebrand ben om veel dingen te gaan doen, altijd maar doen… En omdat een engagement ook wel belangrijk is, dringt zich de vraag op om hierin een goed evenwicht te vinden. Ik denk dat het gelegen is in het niet alles willen meemaken wat zich aandient. Als ik sommige dingen vandaag niet kan doen, dan lukt het morgen misschien wel. Blij zijn met de dag van vandaag.

Ik denk dat velen zich hierin herkennen. Er komt in deze crisis ook wel een grotere rust. Je kan niet alles meer, en dan merk je dat alles ook niet meer hoeft.

Patrick Peters

Huguette en Jos

Laten we beginnen met enkele noodzakelijke voorwaarden om te kunnen wandelen.
-het was een schitterende lentedag; eentje waar Conora niet tegen op kan (wat wandelen betreft)
-je moet maar op de gedachte komen
-je moet maar zo creatief zijn om, ook hier Conora, het nakijken te geven
-je moet goed beslagen zijn in hedendaagse communicatiemiddelen
-je moet teksten vinden die naadloos aansluiten bij de gemoedsgesteltenis, omgeving en natuur

Enfin mensen van Tau beantwoorden aan elk van deze voorwaarden (inclusief de lente)

Wonende in Bornem (nu al ruim 40 jaar) hebben we het parcours gekozen van het “stilte pad in deelgemeente Weert)
De zon, de verdraagbare wind, de immer blauwe lucht

Merkwaardig; als wandelaars hebben wij al aardig wat pad doorkruist, en toch kregen wij een nieuw Bornem/Weert voorgeschoteld (de omschrijving van de foto is volkomen naast het beeld zelf).
Wij waren niet alleen en toch ook niet overrompeld, net voldoende om de natuur haar werk te laten doen.
De voorgestelde timing liet ons bovendien toe de juiste bank op de juiste plaats te treffen;
Zo konden we de twee teksten van Franciscus nog eens door de nemen.
Net op dezelfde manier lazen we het gebed aan Maria van paus Franciscus

Bij de teksten van Franciscus bleven we hangen op de vraag: waarom moet de mens altijd pijn, miskenning, vluchten, alvorens de echte vreugde te mogen ontdekken en geschonken worden?
Het gebed aan Maria, jammer naar ons aanvoelen geschreven vanuit een onvoldoende ervaring, mededogen.

We hebben een paar keer verwezen dat Conora ons niet aankan; dat is uiteraard een gevoel, een aanvoelen dat wij (nog) niet uitgeschakeld zijn. Want de reële feiten zijn wel even anders
Wij zelf ervaren tot op heden dat ons dagelijks leven al bij al behoorlijk standhoudt. Wat Conora ons wel belet is: ontmoeting met mensen die ons nabij zijn. OK er is telefoon, mail, smartphone, videogesprekken, even op het raam van zoon, dochter, kleinkind kloppen en zwaaien….

De Bornemnaar en met haar/hem de ganse wereldbevolking is even de kluts kwijt
Vooral de vele vragen naar;
- hoe veel mensen zullen we moeten missen,
-wanneer begint de afdaling van de vuurspuwende berg,
-wanneer mogen we wie ons nabij is knuffelen en kussen alsof ze onwezenlijk ver wegwaren. Wij denken hierbij aan het prachtig gedicht van Toon Telegen (ten overvloede voeren we het nog eens aan deze tekst toe)
-wat moeten we ons (beginnen) voorstellen bij wat Conora ons zal nalaten op economisch vlak

Terugdenkend aan onze voettocht “Gubbio – Assisi” september 2019 hebben we ook gedurende deze tau-wandeling ervaren als “hou het eenvoudig” ook en vooral in ontmoetingen, communicatie; stel je kwetsbaarheid op je medemens zal je er dankbaar om zijn en tot slot: blijf mensen met mensen met elkaar verbinden

Nogmaals dank aan Benny en An

Vriendelijke groeten,
Huguette en Jos

Eva van de Velde

Goede vrienden,
Luc en ik hebben deelgenomen aan de alternatieve wandeling.
We deden een gedeelte van de jaarlijkse vredeswandeling hier in Haacht.
Onderweg hadden we twee haltes en lazen we een deel van de tekst ‘en de lente wist het niet’.

We genoten van het mooie weer en de verbondenheid op afstand.
We namen een zijweggetje en dat bracht ons nog korter bij de rust van het landschap.

Om 12:00 meditatief moment en picknick.
Om 14: 15 waren we terug thuis en hadden we 11 km in de benen.

We denken er aan om bij volgende TAU-wandelingen, ook ‘alternatief’ mee te wandelen.
Dat is zeker een haalbare formule.

Met dank aan jullie allen voor dit initiatief!
Vrede (van lange duur) en alle goeds,
Wies en Luc

PS de tekst werd oorspronkelijk in het Italiaans geschreven,
ik gaf die versie door aan de medecursisten ‘Italiano a distanza’

Lieve tauertjes, het heeft heel wat voeten in de aarde gehad om dat technisch gedoe onder de knie te krijgen maar... filmpje en foto van ons wandelmomentje in verbondenheid met jullie zijn doorgestuurd geraakt! Filmpje: een impressie van kinderlijke natuurpret, helemaal Fransiscaans zou ik zeggen. Foto: impressie van ons deelmomentje met de mooie teksten. Dank je wel voor het mooie initiatief! Liefs, Herlinde, Frank, Roosje, Lune en Wonne Marchal

Marleen Deckers

Zaterdag was bijzonder... Weten en voelen dat ik samen met vele anderen aan het wandelen was, ieder op zijn of haar manier. Het was mooi lenteweer en het was zalig om op die manier, in stilte, verbonden te zijn met velen. Het gebed dat ik las om 12u voelde ook heel bijzonder.
Tijdens het wandelen was ik zo geraakt door knotwilgen die ik zag staan en ik schreef mijn gedachten neer. En na weer een eind gewandeld te hebben, schreef ik nog wat impressies en gevoelens neer die op dat moment spontaan in me opkwamen.
Het zijn eenvoudige schrijfsels die ik graag deel met de tochtgenoten.
Ik stuur ze in bijlage en ook enklel foto's van de wandeling;
Lieve en hartelijke groet
Anne Ingels

tau_stiltewandeling.pdf
File Size:	36 kb
File Type:	pdf

Download File

tau_stiltewandeling_2.pdf
File Size:	34 kb
File Type:	pdf

Download File

Rina Zimmerman

Hallo
Heerlijk zo te wandelen met de zon en het zonnelied als tochtgenoten ️.
Ik voelde me erg verbonden met moeder natuur en ook met jullie, mijn ( tot nu toe )onbekende franciscaanse tochtgenoten
Heb ook wat gemijmerd over heel het coronagebeuren: de onmacht en de pijn die het met zich meebrengt, het verdriet van zoveel getroffen families, maar ook de inzet en solidariteit van zovelen.
Ik ben wat gaan dromen over 'wat na dit alles'
Ik droomde van een nieuwe start . Ik droomde dat deze 'ingeduwde pauzeknop' mensen tijd zou bieden om naar hun diepste binnenste te luisteren. Om zich te laten raken door wat ze ten diepste voelen en verlangen. Om keuzes te maken die bevrijdend zijn. Om constructief om te gaan met gemis en beperkingen. Om creatief te zoeken naar vernieuwende vormen van samenleving en economie. Zo veel om van te dromen... En ik hoopte dat Franciscus met mij mee droomde

Ik heb genoten van al die lentepracht en deel graag ook enkele foto's met jullie

Bedankt voor het leuke initiatief en hopelijk tot eens 'life'

Lieve groet
Ineke Van Assche

Rina Zimmerman

Christine Van den Noortgate

ZAterdag 28 maart: Alternatieve TAu-wandeling !

Luister hier naar de UITNODIGING van AN BERT

VERWACHT ! - IMPRESSIES ALTERNATIEVE TAU-WANDELING

Contactinformatie

Schrijf je hier in voor onZe nieuwsbrief