's Morgens in Castel Maggiore ben ik nog een tijd bezig met zoeken hoe ik vanuit Bologna in Firenze moet geraken. De weg is bergop - bergaf. Het gekregen etappeplan geeft via OsmAnd 30 km langs grote autowegen - links stappen, regelmatig gevaarlijke vangrails, links en rechts steil omhoog, en geen sluitend alternatief. En de enige nog vrije en betaalbare slaapplaats was een tent met ontbijtdoos 🙄... tot er een website van de "Via degli Dei" opduikt. |
In het centrum is een parcours afgezet met dranghekkens. Hier en daar mag je nog door. Straks krijgt kampioen FC Bologna een ererondje door het centrum. Ik kan nog uitgebreid de dom bezichtigen maar tegen de vooravond krioelt het bijna gevaarlijk van feestvierend volk. Ik dus braaf terug naar mijn gehuurde kamer vlak bij het centrum maar ik kreeg mijn toerisme-uitje met ook een gelato 😋.
De alberge in Badolo is pelgrim-sober maar de uitbater vriendelijk. Hij is ook zonder telefoon voor mij alleen na 3 herhalingen ongeveer te verstaan. Gelukkig is er Daniel, een andere gast, die kan vertalen naar het Engels.
De decoratie van mijn kamer (foto hierboven) overtuigt dat ik toch iets met wegwerken heb gedurende de pelgrimstocht 🤪.
Naast al die licht geschoeide voor 5 etappes voortdartelende pelgrims, ben ik met mijn zwaardere rugzak toch wel een vreemde eend in de bijt. Er vormen zich gedurende de etappes ook stilaan groepjes leeftijdsgenoten die goed naar elkaar omkijken. Zo loopt ook Carlo mee, een twintiger, leraar aardrijkskunde, die me geïnteresseerd vragen stelt. Na enkele keren uitleg gaat het op den duur rond dat er ook eentje te voet vanuit Anversa meestapt.
Toch wel leuk om hiervoor respect te krijgen.
Ik kies deels voor de track, deels voor een verharde route als het regent wegens toch wel zware rugzak en slipgevaar, en kort deels af.
Soms leidt de caminotrack je ook een stuk langs een drukke baan maar dat zijn ze hier blijkbaar gewoon. Ik krijg van Carlo nog een blaadje mee met interessante toerismetips in Firenze.
De laatste 2 etappes zijn echt mooi maar ook warm en lang tot heel lang omdat ik de slaapplaatsen niet anders geboekt kreeg. Is goede oefening in geduldig volhouden. Ik geloof nu ook in het bestaan van aasmuggen die rond je hoofd komen cirkelen als daar weerklinkt "C'est dûr être pel'rin". 😜.
Om 20u10 kom ik aan in de eeuwenoude, sober ingerichte Franciscaanse abdij van Fiesole. De broeder ontvangt me blijgezind met "Welkom! Eerst wassen en dan eten." Ik zal fraai hebben geroken! Ik geef terug aan een dienst te willen meedoen en de volgende morgen mag ik mee langs trappen en door gangen naar de kapel. In de gang er het dichtst bij verschuift de tijd! We zijn in een modern ingerichte ziekenhuisgang waar oude, zieke Franciscanen, ondersteund door professionele verpleging, resideren. Centraal een licht, luchtig, gezellig dagverblijf met een panoramisch zicht op Firenze. De Franciscanen zorgen goed voor hun zwakkere medebroeders!
In de kapel wappert de lendendoek van Christus-aan-het-kruis sierlijk rond zijn swingende heup. En de fraters zingen heerlijk alternerend met in elk kamp een sonoor trekkende stem, oorvriendelijk begeleid door een orgeltje.
Dankewel fraters 😊.
Firenze is nu nog maar 6 km stappen.