Na de Reschenpass

​In San Valentina alla Muta, het eerste dorpje na de Reschenpass, blijken alle plekken waar je iets warm kan eten dicht wegens tussenseizoen. En ja, een hongerige Leen die de dag erop zou moeten wandelen zonder avondmaal.... 😳. De erg vriendelijke uitbaatster van de enige open bakkerij belt een chique hotel 2 km van het dorp en een half uur later zit ik voor, heel zeker, een vrije-uitloop-prijsvarkenkotelet. Of de geneugten van het pelgrimsleven 😁.
​
We zagen elkaar al aan het ontbijt in Nauders, Annette, een Duitse vrouw en ik. Vriendelijke goeiemorgen en dat ik mijn hardgekookt eitje niet mocht vergeten mee te nemen. Zij is op fietsvakantie.

Na de Reschensee (eigenlijk de Etsch die tegengehouden wordt door een dam) komt de Haidersee. En Annette nam een dagje rust in het dorp en haalt me te voet in. We zijn allebei van 1961. Zij verloor haar man op relatief korte tijd aan jongdementie en ik begrijp dat ze, plaatsen waar ze vroeger samen op fietsvakantie gingen, nog eens aandoet per (niet-elektrische) fiets als deel van het verwerken. Ze wil nog naar Verona.
Moedige flinke vrouw. Ik toon mijn blog en we wisselen mailadressen uit. Zij keert terug en ik ga verder. Ik mag van Annette zonder vertaal-app mailen. Ze krijgt voortaan berichten met persoonlijke grammatica, und von die "der-das-die-die" mache ich ein gute Suppe 😉. 
De volgende dag ontvouwt zich een langgerekt bont groen gekleurd laken, de opstaande zijkanten vol met groene nopjes. 🥰 🤩 En ik mag daar een hele week in afdalen! Ik besef dat ik flink vanonder mijn kap moet blijven rond kijken. In de regen ruikt alles nog zo fris 😊.
De Etsch, ontsprongen aan de Reschenpass, nu al een krachtige rivier zal me een heel eind blijven vergezellen.

Merano zal best wel een mooie stadskern hebben maar te voet door de omringende verbindingswegen met af en toe wat wegenwerken laveren, is goed bij de les van mijn gps-app blijven. En zien dat ik mijn smartphone droog hou! En heel af en toe toont een wit glinsterende drieduizender met wolkenkraagje zich vanop de tweede rij.
Voor Lasa zie ik links en rechts enkele mooie wit marmeren beelden. In Lasa is de dorpskern geplaveid met wit marmer. De hoofdzetel van de marmerontginning is er ook gevestigd. En hoe zouden de badkamers van de bewoners eruit zien? 😊.
10 km voor San Michele Eppan - en zonnig weer - zie ik een Belgische nummerplaat van een E-biker met rustpauze. Ik krijg ook een plaatsje op een stuk rots. Een Gentenaar, half en half met pensioen fietst zijn oude droom naar ergens rond Bologna bij vrienden. Hij heeft naar eigen zeggen veel te veel bij. Zijn volgeladen aanhangkar blijft de volgende keer thuis. Daar komen nog fietsreizen van 😁.
Tot aan San Michele liep ik vaak tussen kilometers appelgaarden, een doolhof waard. En sommige fiere eigenaars plantten hier en daar aan het begin van een nieuwe "appelwijk" een mooie rozelaar. Twee etappes voor Trente is het vooral Weinstraße maar wat zouden de fruitboeren nu vinden van Fruchtsaftstraße? 🤗.