Vorige zomer tijdens de Tau-reis liepen de sporen van Franciscus richting Assisi. Nu net andersom. En Franciscus liep alles waar ik nu dikke ouderwetse bottinnen voor nodig heb op sandaaltjes, gehuld in een ruwwollen pij. Ik met toch nog altijd met een huisje van zeker 8 kg, hij met misschien 1 tas waar zijn hele hebben en houden in zat. Het waren andere tijden en hopelijk ook andere zomers 😛. De TAU-groepsreis vorige zomer gaf mij een globale eerste indruk van de historische Franciscus. Nu zie ik belange niet alles maar herken of ontdek onderweg opnieuw getuigenissen, maar soms ook gewoon mooi zoals een gerestaureerde kerk in Rieti met zijn kleurrijke fresco's die hier en daar terug zijn blootgelegd,... of curieus zoals het gemummificeerde lichaam van een pelgrim die in slaap viel tegen een biechtstoel in de Chiesa di Sant' Agostino en daar overleed 😮. |
Het convento della Foresta herken ik pas als ik er binnenwandel. Groepsreizen zijn leuk maar hebben vaak een vaste cadans. Nu kies ik zelf de mijne 😊. Hoe schoon moet het kerkje met al zijn fresco's er in de 13e eeuw hebben uitgezien. Franciscus die hier na zijn oogoperatie - lees: Een toenmalige beroemde chirurgijn verschroeide de slaap naast zijn etterende oog met een gloeiende pook. - verbleef, zou hier zijn zonnelied geschreven hebben. Faut le faire! 😎
Maar de Franciscaanse route is niet bepaald plat, is regelmatig bezaaid met erg brokkelige grind- en puinpaden en het wordt alsmaar warmer overdag. Zo kom ik redelijk gaargekookt aan in het dorp Greccio 🥴. Na een warme maaltijd mag ik nog een tijd in de koele zaal van de taverne blijven zitten met gebruik van de wifi voor mijn dagelijkse "huiswerk": slaapplaatsen zoeken en track van volgende dag van kaart op OsmAnd overnemen. De waardin is zo lief om voor mij 3 sandwiches te maken. 🥰
Tegen de avond wandel ik verder naar het klooster van Greccio en word fris gedouched, mijn sandwich en met netjes opgehangen was terug een blije pelgrim, klaar voor de volgende etappe 😁. Ik vergeet wel om er de dormitorio (slaapplaats) van Franciscus te gaan bekijken - Franciscus sliep zowat altijd in een kale rotsspleet. Sorry Frans! Maar ik maak het goed door 's morgens nog één gebedsdienst bij te wonen voor ik vertrek 😇.
De etappe 'Stroncone - Calvi dell'Umbria' met zijn 1000 meter stijgen en dalen waar ik toch wel schrik voor had ☀️☀️☀️, kon ik goed indelen en ben ik, jèèèy, ook voorbij.
Nu draai ik echt richting Rome. Nog 5 te gaan en onderweg niet in slaap vallen tegen biechtstoelen 🤪.
En voor wie het nog niet wist: Ik loop nog altijd ten voordele van de Franciscaanse beweging in Antwerpen. Hun rekeningnummer vind je terug in de blog onderaan!