MAÏZENA TUSSEN MENSEN
Tijdens de voorlaatste cappuccino-reeks bij de kapucijnen in Brugge was er ook een avond gewijd aan de broederlijke ontmoeting tussen Franciscus en sultan Malek-al-Kamil tijdens de vijfde kruistocht (1217-1221). Er kwam toen ook een witte pater spreken over zijn leven tussen de moslims. Een boeiende avond.
Dat deed mijn man en ik automatisch terugdenken aan de ontmoetingen met een groep genodigde moslims, mannen en vrouwen met hun kinderen die uitgenodigd waren op de Fransciscaanse Pinkstervoettocht in Nederland van 2019, om te komen spreken over hun leven. Ikzelf heb voor deze ontmoeting wel een klein uurtje zitten praten met de vrouwen en kinderen die ondertussen voor de kinderen van de deelnemers van de voettocht hun namen in het Arabisch voor hen neerschreven.
Sindsdien is mijn ongemakkelijkheid voor deze mensen zeer sterk weggesmolten. En ik mag wel zeggen...dat mensen eigenlijk overal zowat dezelfde zijn. Dat merk ik ook bij de vriendelijke medewerker Ahmad waar we iedere keer naar uitzien bij onze maandelijkse boodschappen in de plaatselijke Colruyt. Er groeide meteen een aangename vriendschap tussen ons, al vanaf de eerst kennismaking toen ik hem wat schuchter groette met een gemeende 'Assalamu Alaikum'. Gegarandeerd altijd goed voor een leuk en interessant gesprek over de dinges des levens.
Kortelings geleden ook aan de schoolpoort van ons kleinkind in het West-Vlaamse grensstadje Menen. Waar in alle klassen, ruim méér dan de helft van de leerlingen moslim zijn van verscheidene nationaliteiten. Hafsa en Hawa de peuter-tweeling-vriendinnetjes van ons kleindochtertje waren net buiten de schoolpoort wat aan het ronddraaien aan een verkeerstekenpaal naast hun papa die met hen stond te wachten op hun grotere broer of zus uit de lagere school. Ik probeerde te raden wie-wie was want ik kan ze niet uit elkaar halen, ons kleinkind kan dit blijkbaar wel, wat de papa meteen bevestigde in wat gebroken Nederlands. Maar toch zeer goed verstaanbaar. Wat altijd goed is voor een leuke babbel... en dan leer je die ouders ook beter kennen. Zij komen uit Iran en zijn vrouw
spreekt na 3 jaar al veel beter Nederlands dan hij , zij was hun land onderwijsassistente weet ik nu ondertussen.
Ik kijk uit naar een volgende ontmoeting... want zelfs met mondmasker en 1,5 m afstand blijven kinderen nog altijd de 'maizena' tussen mensen.
Met dank aan Riet Van Belleghem
Dat deed mijn man en ik automatisch terugdenken aan de ontmoetingen met een groep genodigde moslims, mannen en vrouwen met hun kinderen die uitgenodigd waren op de Fransciscaanse Pinkstervoettocht in Nederland van 2019, om te komen spreken over hun leven. Ikzelf heb voor deze ontmoeting wel een klein uurtje zitten praten met de vrouwen en kinderen die ondertussen voor de kinderen van de deelnemers van de voettocht hun namen in het Arabisch voor hen neerschreven.
Sindsdien is mijn ongemakkelijkheid voor deze mensen zeer sterk weggesmolten. En ik mag wel zeggen...dat mensen eigenlijk overal zowat dezelfde zijn. Dat merk ik ook bij de vriendelijke medewerker Ahmad waar we iedere keer naar uitzien bij onze maandelijkse boodschappen in de plaatselijke Colruyt. Er groeide meteen een aangename vriendschap tussen ons, al vanaf de eerst kennismaking toen ik hem wat schuchter groette met een gemeende 'Assalamu Alaikum'. Gegarandeerd altijd goed voor een leuk en interessant gesprek over de dinges des levens.
Kortelings geleden ook aan de schoolpoort van ons kleinkind in het West-Vlaamse grensstadje Menen. Waar in alle klassen, ruim méér dan de helft van de leerlingen moslim zijn van verscheidene nationaliteiten. Hafsa en Hawa de peuter-tweeling-vriendinnetjes van ons kleindochtertje waren net buiten de schoolpoort wat aan het ronddraaien aan een verkeerstekenpaal naast hun papa die met hen stond te wachten op hun grotere broer of zus uit de lagere school. Ik probeerde te raden wie-wie was want ik kan ze niet uit elkaar halen, ons kleinkind kan dit blijkbaar wel, wat de papa meteen bevestigde in wat gebroken Nederlands. Maar toch zeer goed verstaanbaar. Wat altijd goed is voor een leuke babbel... en dan leer je die ouders ook beter kennen. Zij komen uit Iran en zijn vrouw
spreekt na 3 jaar al veel beter Nederlands dan hij , zij was hun land onderwijsassistente weet ik nu ondertussen.
Ik kijk uit naar een volgende ontmoeting... want zelfs met mondmasker en 1,5 m afstand blijven kinderen nog altijd de 'maizena' tussen mensen.
Met dank aan Riet Van Belleghem