En toen werd het stil
|
Mijn verhaal over zusterlijkheid-broederlijkheid situeert zich in de eerste coronagolf. De avond van witte donderdag, vlak voor de dienst kwam de eerste telefoon binnen dat een zuster een positieve test had afgelegd. Enkele minuten later een tweede met dezelfde boodschap. De laatste woorden van de priester die de dienst voorging waren: 'En toen werd het stil.'
En inderdaad, toen werd het stil. Alles ging op slot, ook voor de vieringen. De volgende morgen werd het volledige draaiboek voor het verdere verloop van de uitbraak overgenomen door een veiligheidsteam van dokters en verpleegkundigen die alles oplijstten wat er te doen stond. |
Zelf ziek stond ik als het ware voor de beklimming van de Mont Everest. Hoewel er veel hulp werd georganiseerd voelde ik mij totaal verloren in een ongekende dorheid. Goede Vrijdag ten top zonder hoop op een paasdoorbraak, hoewel de liefdevolle aandacht van medezusters toch vrede gaf.
En dan kwam een wending van buiten de kloostermuren.
Babs, die hier in het dorp woont, deed het voorstel om elke week te zorgen voor een psalm die de zusters zou dragen over deze moeilijke periode heen door een gebedsketting die veel verder reikte dan het klooster. Dit gevoel van verbondenheid in het elkaar dragen in zwakheid als zusters en broeders gaf een ruimte van ongekende vreugde.
Met dank aan zr. Trees
En dan kwam een wending van buiten de kloostermuren.
Babs, die hier in het dorp woont, deed het voorstel om elke week te zorgen voor een psalm die de zusters zou dragen over deze moeilijke periode heen door een gebedsketting die veel verder reikte dan het klooster. Dit gevoel van verbondenheid in het elkaar dragen in zwakheid als zusters en broeders gaf een ruimte van ongekende vreugde.
Met dank aan zr. Trees