Hier kan je enkele reacties lezen van deelnemers aan de eerste Kalm-aan-reis in de lente van 2016:
Ik heb Franciscus leren kennen niet zozeer als de heilige, maar veel meer als mens, als broeder Franciscus. Als man van vrede en dialoog, ook met de moslims, is hij een blijvende oproep voor ons vandaag.
Franciscus en Clara zijn helemaal anders geworden. Het zijn levende mensen geworden die ook kleine kanten hadden. | Ik was al drie keer in Assisi geweest, maar het is de eerste keer dat ik Franciscus en Clara leer kennen. |
Dat Franciscus een leven lang nodig had vooraleer hij zijn eigen lichaam kon eren. Dat treft mij wel. | ‘Zeggen wat je nodig hebt’ was een openbaring voor mij. Dat heb ik nooit geleerd. Wat een wijsheid van Clara. |
Heel goede opbouw van de plaatsen die bezocht werden om in de tijdsgeest te komen waarin Franciscus en Clara leefden. Met de bezochte plaatsen konden we telkens de groei in hun leven en roeping volgen. Erg zinvol. Dank voor de inhoudelijk zeer goede uitleg.
Er was ruimte voor ieder individueel en voor de noden van de groep. En veel aandacht voor ondersteuning en het eigen ritme.
Het eten was gevarieerd, verzorgd opgediend en smakelijk. Een aangenaam hotel, met nette kamers, een mooie tuin en een goeie bediening. | Het vervoer met de grote en de kleine busjes was stipt, correct en hulpvaardig. Wat een organisatie in de afspraken en wat een service! |
Ik hield van de diversiteit in leeftijden, achtergronden, behoeften, individuele noden, levensverhalen. Maar dat is er wel in elke groep hé! Wat zo fijn was, is de kwetsbaarheid als norm. Je mocht kwetsbaarheid tonen als gewoon, niet als tekort. Je hoefde je niet te schamen, en niet mee doen kon zonder probleem. Voor mij een bevrijdend ervaren.
RSS Feed