12 september
| En zo staan we dan na enkele uren busreis in de stad Gubbio. Doorheen de smalle straatjes gaat de weg omhoog terwijl Tinne ons wegwijs maakt in de geschiedenis ten tijde van Franciscus. Het verhaal van Franciscus is onlosmakelijk verbonden met de wolf van Gubbio. Broeder wolf leeft ook vandaag nog, in onze samenleving en soms zelfs in mijn eigen hart. Hoe ga ik om met degene die ik als bedreiging zie? Is mijn eigen schaduw een vijand of een vriend? |
13 september
14 september
Onderweg valt mijn oog op een kruis aan de rand van een akker. Het werd er geplaatst op de feestdag van Sint Jan om vruchtbaarheid en zegen te vragen voor de velden. Ik ben zo vrij om het als pelgrimskruis voor onze pelgrimstocht mee te nemen. De weg is lang maar mooi en leidt ons via olijfgaarden tot bij het hotel, waar sommigen zich wagen aan een frisse duik in het zwembad. | |
15 september
Net voor we de stadspoort naderen luiden we de vredesbel langs het bospad. En dan staan we plots op het grote plein voor de San Francescokathedraal. Niet alleen het licht maar ook de ervaring om in Assisi aan te komen is overweldigend. Voor sommigen onder ons is het de eerste keer.
Tinne leidt ons door de drukke straatjes naar het hart van de stad, de Piazza de Comune, het geboortehuis van Franciscus en de San Ruffino waar hij gedoopt werd. De vele prikkels en indrukken contrasteren met de stilte en de rust van de voorbije dagen in de natuur.
Die avond nemen we deel aan de completen in het kerkje van San Damiano. Het klooster is uitzonderlijk toegankelijk voor gelovigen en voor ons is het een bijzondere manier om kennis te maken met de rust van deze sacrale plek. Na het gebed gaan we in processie naar de tuin waar een van de monniken het Zonnelied zingt. Wat een gezegende dag!
16 september
‘Ik verbind mij met de aarde, ik verbind mij met de hemel. Ik ontvang het licht en ontmoet anderen op mijn weg. Samen gaan we verder, ook naar de kern van ons bestaan. We cirkelen even rond die innerlijke Krachtbron en gaan dan weer naar de wereld’. | Vandaag brengt het busje ons tot aan de stadspoort. Van daaruit dalen we een stukje richting San Damiano. Op het ronde pleintje luisteren we naar de uitleg van Tinne over het leven van Clara en haar verblijf in het klooster van San Damiano. Geen mooiere plek om de dans van Clara aan te leren en haar spiritualiteit te ervaren in een ‘bidden met het lichaam’. Ik blijf in de vrije tijd nog lang vertoeven in de olijfgaard en vind later mijn tochtgenoten terug voor een bezoek aan de kerk Santa Chiara waar het oorspronkelijke kruis van San Damiano uit Franciscus tijd hangt. De tentoonstelling in Santa Maria delle Rose wekt ieders verwondering. Hoe de kunstenaar, Guido Dettoni della Grazia, zoveel facetten van Maria kan leggen in een klein beeldje, het past in mijn hand. |
17 september
In de namiddag bezoeken we de Basilica di San Francesco. Wat een contrastervaring met de eenvoud en de stilte vanmorgen in de Carceri. Maar ook dit is een aspect van Franciscus: zijn evangelisch leven afgebeeld in de vele fresco’s. Bij zijn graftombe sluit ik mijn ogen en ik blijf er in stilte bidden. Het is heilzaam na de vele indrukken overdag.
Heilzaam ook het zwemmoment als we terug zijn in het hotel. Het is een andere ‘onderdompeling’ in het warme Umbrië, een ander aspect van zuster water, puur en rein.
18 september
Het kringgesprek op de laatste avond is een innig moment van dankbaarheid en vreugde. We luisteren naar de eerste preek van Franciscus, geschreven door Felix Timmermans. Hij klinkt als een zending:
‘Als ge slaapt, als ge pap kookt, als ge schoenen maakt, Hij zit altijd in Uw hart. Vergeet het niet. En als ge het niet vergeet, dan zult ge zijn als kinderen. Ziet de kinderen eens, ze zijn blij en ze kennen geen zorgen voor morgen. Als ze bloemen zien juichen ze, als het sneeuwt zingen ze, ze steken hun handekes uit naar de zon en ze lachen als het regent. Zo moet ge zijn! Zo! Juichen en bewonderen.’
19 september
In de Santa Maria degli Angeli sluit ik aan bij een groep gelovigen om de mis bij te wonen. De gekende symbolen van brood en wijn zijn voor mij tegelijkertijd een heenwijzing naar het dagelijkse leven dat thuis op me wacht.
De zonsondergang bij de landing in Zaventem is even kleurrijk en bijzonder als de ervaringen van de voorbije week. Laudato Si.
Wies Beckers, 4 oktober 2015